Πως ο Λάμπρος γύρισε στην φάρμα. Ένα παραμύθι, που όμως είναι αλήθεια.

 

Πως ο Λάμπρος γύρισε στην φάρμα.

 

O παπαγάλος ο Παύλος κτύπησε τα φτερά του πάνω στα κάγκελα του κλουβιού και φώναξε με ανθρώπινη φωνή, « Μαρία- Μαρία επισκέπτης», το ίδιο γρύλισε και ο Λάμπρος το γουρούνι, αλλά δεν τον κατάλαβε κανείς. Ούτε ο Παύλος ο παπαγάλος, ούτε ο επισκέπτης σκύλος με τον άνθρωπο συνοδό του. Ο σκύλος κρύφτηκε πίσω από τον άνθρωπο του με την άσπρη του ουρά να κυματίζει σαν σημαία σε παρέλαση. «Έλα  Gordon,  μην φοβάσαι! Στο κτηνιατρείο είμαστε, ζώα θα βρούμε»

«Ποιο είναι το ζώο?» ρώτησε ο Λάμπρος τον Παύλο και ο παπαγάλος φτερούγισε πάλι τα πολύχρωμα φτερά του « Είσαι γουρούνι- είσαι γουρούνι Λάμπρο».

Το μαύρο γουρούνι Λάμπρος, ξεφύσηξε μέσα από την πλακουτσωτή μουσούδα του και τα γυαλιστερά του ματάκια κοίταξαν με ενδιαφέρον τον σκύλο Gordon. “Γιατί είσαι εδώ?»  Ο Gordon  κατάλαβε τον Λάμπρο και κούνησε την ουρά ακόμα πιο χαρούμενα αφού κατάφερε να καταλάβει μια ξένη γλώσσα. Η διαμονή πριν μερικό καιρό στην φάρμα είχε αποτέλεσμα τελικά και ούτε ο ίδιος δεν το περίμενε. «Μαμά μιλάω με το γουρούνι! Τον λένε Λάμπρο» της είπε με την νοηματική του αλλά η μαμά του δεν κατάλαβε και πολλά. Μόνο ότι ήταν χαρούμενος και ήθελε να παίξει με το γουρούνι.

Μαρία και Λάμπρος

«Είναι ο Λάμπρος- είναι ο Λάμπρος» φώναξε ο παπαγάλος και ο Gordon άρχισε να μυρίζει τον Λάμπρο και ο Λάμπρος τον μάλωσε. «ΑΑΑ, σε παρακαλώ!! Ας κρατήσουμε τις αποστάσεις παρακαλώ πολύ!! Εδώ είναι ιατρείο, δεν είναι παιδική χαρά!» Ο Gordon  στεναχωρήθηκε και κατέβασε την ουρά του. Έριξε τα αυτιά του πιο κάτω και κάθισε δίπλα στα πόδια της μαμά του που καθόταν στον καναπέ. «Γιατί ήρθες στο ιατρείο μας παρακαλώ?» - «Έχω πρόβλημα με την κοιλίτσα μου –κάτι με πείραξε»

«Η κ.Μαρία θα σου γράψει κάποια δίαιτα» είπε με ύφος ειδικού ο Λάμπρος, ενώ ο Παύλος ο παπαγάλος άρχισε πάλι να μιλά ανθρώπινα « Και ο Λάμπρος πρέπει να κάνει δίαιτα –είναι χοντορούλης –χοντρούλης» Η μαμά του Gordon  άρχισε να γελά, ο Gordon κοίταζε μια τον Παύλο και μια τον Λάμπρο που ξεφύσηξε θυμωμένα τώρα και είπε με πείσμα «Δεν είναι χοντρός- είμαι γουρούνι! Τα γουρούνια είναι στρο-γγυ-λά! Έχουμε με-γάλες κα-αμπύ-λες!» τόνισε μια μια τις συλλαβές και άρχισε να πλησιάζει επικίνδυνα το μεγάλο κλουβί του Παύλου. Εκείνος φοβήθηκε και έβαλε τις φωνές . «Μαρία- Μαρία –επείγον –επείγον» 

Η κτηνίατρος Μαρία βγήκε από το χειρουργείο αναστατωμένη από την φασαρία.

Κοίταξε τριγύρω προσεκτικά να εκτιμήσει ζημιές και προβλήματα, αλλά δεν είδε παρά τον Λάμπρο να κοιτά δολοφονικά τον Παύλο και τον Gordon, να κοιτά με ανυπομονησία, μια την μαμά του και μια την Μαρία.

«Τι φασαρία είναι αυτή παιδιά? Τι πάθατε?» ρώτησε τον Παύλο και τον Λάμπρο. «Καλημέρα σας» είπε στους επισκέπτες. «Τι έχουμε εδώ? Τι έπαθε ο Gordon?” ‘”Πονάει η κοιλίτσα μου» κλαψούρισε το σκυλί, «Πονάει η κοιλίτσα του» επιβεβαίωσε η ανήσυχη μαμά του. Ο Παύλος μαζεύτηκε πάνω στην κούνια του και γύρισε προς το παράθυρο ενώ ο Λάμπρος κάθισε στα δυο του πίσω πόδια και προσπάθησε να πάρει όσο το δυνατόν πιο λυπημένη έκφραση.

«Παύλο! Γιατί φώναζες επείγον? Τι έπαθες?» ρώτησε η Μαρία τον παπαγάλο. Εκείνος, ταλαντεύτηκε αρκετές φορές μέχρι να πάρει απόφαση να γυρίσει προς το μέρος της για να αντιμετωπίσει το επικριτικό της βλέμμα. « Λάμπρος είναι φίλος- είναι φίλος- είναι φίλος» άρχισε να επαναλαμβάνει και να ταλαντεύεται όλο και περισσότερο πάνω στην κούνια του.

Η μαμά του Gordon, άρχισε να δίνει εξηγήσεις, για το πώς ο Παύλος μίλησε στον Λάμπρο, και με έκπληξη της είπε, «Μαρία μου είναι σαν να συνεννοούνται ! Δεν το πιστεύω και όμως!! Ο καημένος ο Λάμπρος, είναι τόσο καλός, αλλά ο Παύλος, όλο τον πειράζει!» «Καλά Παύλο! Θα τα πούμε μετά εμείς οι δύο!» Η προιδοποίηση έκανε τον Παύλο να αρχίσει να σκύβει το κεφάλι ξανά και ξανά, ενώ ο Λάμπρος ευχαριστημένος, κούνησε την στριφογυριστή του ουρίτσα 8 φορές.

«Από πού είσαι?» ρώτησε ο Gordon. « ΑΑΑ, είναι μεγάλη ιστορία!! « Ο Λάμπρος πήρε μια έκφραση αναπόλησης και άρχισε να λέει την ιστορία του.

« Η μαμά μου ήρθε εδώ όταν ήταν να γεννήσει. Δυστυχώς πέθανε στην γέννα όπως και όλα μου τα αδελφάκια. Ήμουν μικρούλης και μόνος αλλά η κ.Μαρία με μεγάλωσε σαν δικό της παιδί, και τώρα είμαι βοηθός στο κτηνιατρείο. Τα Σαββατοκύριακα πάω στα ξαδέλφια μου στην φάρμα και παίζουμε σε μεγάλους νερόλακκους. Είναι πάρα πολύ ωραία, αλλά δεν μπορώ να αφήσω την Μαρία μόνη της! Θα στενοχωρηθεί πάρα πολύ!»

 « Έχει εμένα- εμένα- τον Παύλο –τον παπαγάλο» άρχισε πάλι τις εξυπνάδες ο Παύλος και χάλασε την συγκίνηση της στιγμής. Ο Gordon, κοίταξε τον Λάμπρο με μεγάλη συμπάθεια .

« Η κ.Μαρία, αγαπάει όλα τα ζώα, και εσένα πάρα πάνω, αλλά θέλει το καλό μας και το καλό μας είναι να είμαστε στο φυσικό μας περιβάλλον. Τουλάχιστον, όσο περισσότερο μπορούμε. Εγώ μένω σε ένα μεγάλο κτήμα. Τρίβω την μουσούδα μου στα χόρτα, κάνω εξερευνήσεις και βγάζω τα ποντίκια από τις τρύπες τους, κυνηγάω τα πουλιά και τις γάτες. Πάμε και βόλτες μαζί αλλά και μόνος μου. Όταν η Μαρία σε πάει στην φάρμα ξανά  και περνάς ωραία, να της δείξεις ότι θέλεις να μείνεις εκεί. Το καλό σου θέλει, και το καλό σου είναι να είσαι με τα ξαδέλφια σου στην φάρμα. Να έχεις παρέα στο φυσικό σου περιβάλλον» είπε με ύφος γεμάτο κατανόηση ο Gordon  και ευχαριστημένος για τα τόσο σωστά λόγια που είχε πει, αγκάλιασε με τα μπροστινά του ποδαράκια τα μπροστινά ποδαράκια του Λάμπρου. «Είσαι πολύ καλός Gordon. Δεν καταλάβαινε άλλος την γλώσσα μου, δεν είχα με ποιον να μιλήσω τόσα χρόνια! Ο Παύλος δεν σταματά ποτέ να με πειράζει» Ο Λάμπρος ήταν πολύ συγκινημένος και αν δεν ήταν γουρούνι, τα ματάκια του θα έτρεχαν δάκρυα .

Η Μαρία βγήκε και με χαμόγελα πήρε τον Gordon για εξέταση ενώ η μαμά του Gordon, χάιδεψε με αγάπη τον Λάμπρο για είχε καταλάβει ότι υπήρξε μια τρυφερή συνομιλία ανάμεσα στα δυο ζώα.

Δεν είχε περάσει παρά μια μόνο βδομάδα όταν η μαμά του Gordon, είδε φωτογραφίες του Λάμπρου στο φέις στην σελίδα της Μαρίας που ανακοίνωνε την οριστική επανένωση του Λάμπρου με την ευρύτερη μεγάλη του οικογένεια στην φάρμα. Φωτογραφίες με έναν ευτυχισμένο Λάμπρο που να κάνει μπάνιο στον νερόλακκο, με άλλα γουρουνάκια να τρώνε μήλα και με την χαρούμενη Μαρία, που μεγάλωσε και παρέδωσε ένα καλό ζωάκι στο φυσικό του περιβάλλον.

«Gordon, Gordon! Κοίτα!!» Πήρε το λάπ τοπ και βγήκε στο κτήμα και ο Gordon, έχωσε την μουσούδα του στην οθόνη και είδε τις φωτογραφίες του Λάμπρου.  Κούνησε την ουρά του χαρούμενος και αντάλλαξε βλέμματα κατανόησης με την μαμά του που τον κοιτούσε με μεγάλη τρυφερότητα.

Γυρίζοντας μέσα στο σπίτι, η μαμά του έγραψε στο τοίχο του face book. “ H αγάπη πάντα βρίσκει τρόπο να πλησιάσει μια καρδιά που την χρειάζεται» χωρίς πάρα πέρα εξηγήσεις.