Μια ωραία μέρα σήμερα με έναν ζεστό ήλιο και ελαφρύ νοτιά, πολύς κόσμος βγήκε για βόλτα αλλά και για δουλειές στην εξοχή.
Κοντά στην παραλία βλέπουμε έναν ερωδιό , να κάνει παρέα σε μια νωχελική αγελάδα.
Τα χρώματα του Χειμώνα δεν μπορούν να αποτυπωθούν στην φωτογραφία αλλά κάνουν φοβερές συνθέσεις με το μπλε του ουρανού όταν κοιτάμε πάνω, ενώ όταν κοιτάμε κάτω, βλέπουμε την απροσεξία των ανθρώπων μιας και ένα ρυάκι έχει φραχτεί από ριγμένα υλικά.
Μετά θα πλημμυρίσει το κτήμα και ακόμα πιο μετά, θα φταίει ο Θεός, το κλίμα, οι αρχές, όλοι, εκτός από το χεράκι που έφραξε το ρεματάκι.
Μαρία και καρδούλα ζωγράφισε κάποιο νεανικό χέρι στον τοίχο, ενώ γύρω γύρω οι δουλειές της εποχής προχωρούν με γρήγορους ρυθμούς για να προλάβουν τον αέρα, την βροχή, το χιόνι, το σκοτάδι..Πάντα υπάρχει κάτι να προλάβεις, έτσι δεν είναι?
Αυτές τις μέρες οι δουλειές είναι το κλάδεμα της μουριάς, της ελιάς, το τρακτέρισμα και η σπορά.
Μια σημαία με πρόβατα σε στάση προσοχής, μας θυμίζει τα διάφορα εκλογικά σώματα. Είναι κάπως σουρεάλ αυτές οι εικόνες νομίζω για αυτό και ξεχωριστές.
Σε μια άκρη πορτοκάλια ακολουθούν την διαδικασία του οργανικού λιπάσματος.
Επί τη ευκαιρία να πούμε μια αληθινή ιστορία.
Μια ομάδα επιστημόνων έκανε ένα πείραμα σε ένα κομμάτι δάσους που είχε αποψιλωθεί, καεί, χρησιμοποιηθεί για εντατικές καλλιέργειες και στο τέλος να μένει άγονο.
Έριξε λοιπόν εκεί τόνους από φλούδες πορτοκαλιών από ένα εργοστάσιο χυμών πορτοκαλιών .
Γύρισαν μετά 10 χρόνια για να δουν ένα πλούσιο οικοσύστημα , γερά και μεγάλα δέντρα, πουλιά και ζώα.
Καλή υπόλοιπη Κυριακή folks!
