Παράσταση Ήρας - "Η Επιστροφή"

 

ΠΟΙΗΜΑ.

 

Ήρθε και αυτή η αποκριά

κέφι χαρά ξεφάντωμα

οι μέρες το ζητάνε

κι εμείς το ανταποδίδουμε

κι ύστερα,,,το ξεχνάμε.

.

Έγινε το γέλιο αντίδωρο

και η αγάπη μέλι

γυναίκες άντρες και παιδιά

σε τούτη την αποκριά

να κάψουμε της θλίψης το μπακαλοδευτέρι.

Ακόμα και τους θεούς

εννείοται

κτυπά η συμφορά

κοίτα την ΉΡΑ που τόσα πέρασε!

Αντέχει μια χαρά.

Ήρθε και αυτή η αποκριά

εν μέσω του Χειμώνος

να γίνουμε όλοι μια αγκαλιά

κανείς μη μείνει μοναχός

κανείς μη μείνει μόνος.

 

---------------------------------------------------------------------------------------------

 

 

 

 

ΑΦΗΓΗΤΗΣ

Έτσι στο έμπα του καιρού,

Μια νύχτα με φεγγάρι

Η Ήρα αναπόλησε την όμορφη γιορτή

Που έγινε στην Κάρυστο

Με εκείνη αφορμή.

Μα τι χοροί, μα τι χαρά,

Όπως αξίζει στου κόσμου την κυρά.

Λοιπόν αφού το σκέφθηκε

Χωρίς χρονοτριβή

Είπε στον Δία με λίγο νάζι

Αλλά και με πυγμή!

« Μια πρόταση σου έχω

Που θα σε ευχαριστήσει

Και τόσο όμορφες στιγμές

Έχει να σου θυμίσει.

Να πάμε εκεί στην Κάρυστο

Την όμορφη την Όχη!

Αν και η απιστίες σου

Πολύ τότε με είχανε πληγώσει.

Να κάνουμε μια ανανέωση

 Των όρκων των μεγάλων

Θάνε ο ίδιος δήμαρχος

Νομίζω δίχως άλλο!

 

Του Δία του καλάρεσε

Και έτριψε τα γένια

Τον κεραυνό του ακούμπησε

Βαριά σε μια άκρη,

Γιατί ο χειμώνας κάπως βαρύς

Και ο κεραυνός του λίγος-

Τα ακραία τα φαινόμενα

Τον πιάσαν εξ απίνης

Και μια τρύπα του όζοντος

Που  έκλεινε συχνά

 κείνη πάλι άνοιγε

Ψηλά στον ουρανό

Και του χαλούσε

Την σειρά , τον νόμο τον σωστό.

Αυτός στεκόταν σκεπτικός

Γιατί είχε πολλές ευθύνες

Και δεν μπορούσε

Ξαφνικά να φύγει ταξιδάκι

Χωρίς προγραμματισμό

Και κάποιο παραδάκι.

Είχαν αλλάξει τα πράγματα στην Γη

Το έβλεπε από εκεί πάνω

Χωρίς στην τσέπη οβολό

Ούτε βλίτο δεν έβλεπες θυσία

Πόσο μάλλον κρέας και οινοποσία.

 

Έπρεπε πρώτα τους θνητούς

Να τους γεμίσεις γρόσια

Που τώρα τα λέγανε λεφτά

Και μπιτ κόιν – αν ξέρετε και εσείς τι είναι αυτά..

Η Ήρα βαρέθηκε να τον κοιτά στα μάτια

Και μάταια να περιμένει απάντηση σωστή

Έβρισκε την διαδικασία κάπως εξαντλητική.

Στο τέλος ξερόβηξε, τον κοίταξε με γλύκα

Και εκείνος της απάντησε « Ας πάμε δεν πειράζει

Έχω μαζέψει κάτι ψηλά απ΄τα παλιά τα χρόνια

Τότε που μας υπολόγιζαν , και είχαν σεβασμό

Όχι όπως τώρα

Που ζούμε όπως και να το πεις, κάποιον ξεπεσμό.

Έτσι ετοιμάστηκαν τα θεικά μπαούλα

Και οι υπηρέτες φυσικά

Χάρηκαν πολύ

Γιατί είχαν τόσο καιρό

Να κατεβούν στην Γη

Και είχαν στην κυριολεξία

σκυλοβαρεθεί.

Μια χαρούμενη παρέα

Κίνησε χωρίς αναμονή

Το εξοχικό να βρει.

Χαμένα τα μονοπάτια,

Κάτι δρόμοι λεωφόροι

SUV και φορτηγά

Και εκείνοι με τα πόδια

Σκονισμένα, αν και θεικά.

Μετά από τα πολλά

Το βρήκανε  το σπίτι

Ανοίξαν τα παράθυρα

Να αεριστεί ο χώρος

Και κάτι κυλίμια άπλωσαν

Να φύγει η σκόνη και ο σκόρος.

Ενώ οι υπηρέτες το ετοίμασαν

Και κατακουρασμένοι

Πέσαν να ξαπλώσουνε κοντά

Στου  τζάκι την φωτιά

Κάποιος κτύπησε την πόρτα

Και φώναζε απαιτητικά

Να μάθει ποιοι είναι και τι θέλανε

Στα χώματα τα ιερά/

Είμαι ο Δίας, είπε ο Θεός με επιβλητική φωνή

Γονάτισε θνητέ

Αυτή είναι η θεική μου προσταγή.

Α! Ας γελάσουμε! Πες και κάνα άλλο αστείο!

Άκου θεός! Από κάπου το έχεις σκάσει

Για αυτό ήρθατε εδώ αλλά αυτό δεν θα περάσει!

Η Ήρα έκπληκτη πολύ, της σώθηκαν οι λέξεις

Και οι υπηρέτες φοβήθηκαν τους κόπηκε η μιλιά

Και όλη περίμεναν τον Δία να ξεσπάσει

Με μια βροντή, η μια κατραπακιά.

Σηκώθηκε ο Δίας αψηλός,

Έγινε 3 μέτρα και ο φρουρός

Κιτρίνισε και έγινε μπουχός

Το πώς κατρακύλησε κάτω στην κατηφόρα

Ήταν ένα φαινόμενο,

Ευτυχώς κόλλησε σε κάτι πουρνάρια

Και του κόπηκε η φόρα.

«Πόσο άλλαξε ο τόπος»

Αναστέναξε η Ήρα

Πως περάσαν οι καιροί

Και η μόνη μου ελπίδα

Να θυμηθούμε τα παλιά

Είναι μια βόλτα στο Δημοσάρι.

Πόσο νάχει αλλάξει πια.

Έτσι την άλλη μέρα το πρωί

Έκαναν κολατσιό

Και για το Δημοσάρι τράβηξαν

στον δρόμο τον ανηφορικό.

Οι υπηρέτες βαρυγκομούσαν

Δεν είχαν όρεξη πολύ

Ήταν ακόμα κουρασμένοι

Και ο ύπνος το έκανε το βλέφαρο βαρύ.

Ο Δίας κατέβαινε καμαρωτά τις πέτρες

Και η Ήρα από κοντά, χάζευε τα νερά

Τα όμορφα πλατάνια

Τα σύννεφα τα περαστικά.

Μα τι ομορφιά είναι αυτή

Απόκοσμη  μεγάλη

Και τα πουλιά κρυμμένα

Τους τραγουδούσαν

Το καλώς ήρθες πάλι.

Πόσο τους άρεσε πολύ

Και ημέρεψε η ψυχή τους

Πάτησαν τις πέτρες τις παλιές

Βρήκαν το μονοπάτι

Που στου χρόνου πήγαινε

Πίσω την αρχή

Τότε που οι νεράιδες κολυμπούσαν

Σε κάθε ρέμα και σε κάθε μια πηγή.

Μέχρι να βγουν στου Καλλιανού

Πήγε μεσημέρι

Ο ήλιος έλαμπε λαμπρός

Αν και ήτανε χειμώνας.

 Με ένα νεύμα μεταφέρθηκαν

Πίσω στο άδειο σπίτι

Που σε ένα νέφος θεικό

 το τύλιξε ο Δίας

Για να μην πέσουν θύματα

Ανθρώπινης αδιακρισίας.

 

 

Την άλλη μέρα το πρωί

Χαρούμενοι και οι δυο

Στο δημαρχείο πήγανε

Για τα διαδικαστικά

Και πήρανε μαζί τους

Λουλούδια και γλυκά.

 

Οι υπηρέτες που κράταγαν τα  δώρα

 τα ακούμπησαν  πάνω στο τραπέζι

Που κάνουν τα συμβούλια

Και δέχονται επισήμους-

Και κεί οι νεόνυμφοι

Παίρνουν την ευχή τους.

Ο Δήμαρχος χάρηκε πολύ

Έτσι νόμιζε σαν όνειρο- ότι τους είχε ξαναδεί-

Φώναξε να βάλουν τα λουλούδια στο νερό

Και τα γλυκά τα μοίρασε σε όλο το προσωπικό.

Γέλια και νέα αντάλλαξαν

Πως πάνε οι υποθέσεις

Και ρώτησε τι γίνεται

Εκεί πάνω στο βουνό

Γιατί  του φάνηκε

Πολύ διαφορετικό.

Έγιναν βέβαια όλες οι εξηγήσεις

Γιατί σε θεούς δεν χωρούν παρεξηγήσεις!

Αφού σε όλα συμφώνησαν

Και είπιαν  ένα καφέ

Αντάλλαξαν τους όρκους

Και όλοι ευτυχισμένοι

Πήγαν στο καφενείο

Γιατί ήταν κουρασμένοι.

Έφαγαν τα θαλασσινά

Και μίλησαν με κόσμο

Και συμβουλές  έδωσαν

Στο  εμβρόντητο κοινό

Που τους παρακολουθούσε

Σαν θίασο περαστικό.

Είπιανε τα ούζα τους

Και κάνανε κεφάλι

Ρίξανε κι ένα συρτό

Και ένα πεντοζάλι.

Και έτσι που λες στα ξαφνικά

Στήθηκε ένα γλέντι

Που κράτησε μέχρι αργά

Κι είχε μεγάλο κέφι.

Ήτανε πια μεσάνυχτα

Που αποκαμωμένοι

Φιλήθηκαν όλοι σταυρωτά

δώσανε τα χέρια,

και μια υπόσχεση καρδιάς

πως θα βρεθούνε πάλι

της άλλες της απόκριες

να κάνουν καρναβάλι.

Η Ήρα ήταν ευτυχής

Το ίδιο και ο Δίας

Και για τον Όλυμπο κίνησαν

Μετά της συνοδείας.---------------------------------------------------------------------

ΑΦΗΓΗΣΗ

 

Ένα μύθο θα σας πω

Που έγινε εκεί ψηλά

Ένα μύθο θα σας πω

Για του Δία τα καλά.

Ήταν λέμε μια φορά

Η Ηρούλα κοπελλιά

Και βολτάριζε εκεί

Μες στις Όχης τις πλαγιές

Και όπως ήτανε Θεά

Ζούσε πάντα με χαρές.

Πήρε την μορφή πουλιού

Ο Δίας και πλησίασε δειλά

Και εκεινή επί τούτου

Άνοιξε την αγκαλιά

Τότε ο Δίας φοβερός

Έγινε άντρας ντροφαντός

Και η Ήρα φοβισμένη

Μην της μείνει η ρετσινιά

Τούπε το στεφάνι πρώτα

Αλλιώς δεν έχει αγάπες και φιλιά.

Πάνω εκεί ψηλά στην Όχη

Έγινε ο γάμος των Θεών

Και στους καλεσμένους ήταν

Μέχρι και ο φοβερός ο Θώρ.

 

 

Η ΕΙΣΑΓΩΓΗ ΤΟΥ ΔΗΜΑΡΧΟΥ

Καλώς ήρθατε απόψε

Καλώς σας βρήκα.

Με φωνάξαν επειγόντως

Και χωρίς αναβολή

Να τα παρατήσω όλα

 Στην Αραβική Βουλή.

Είχα πάει για υποθέσεις

Και να φέρω επενδύσεις

Ίσως λίγο τουρισμό

Και είπα κάπως αναλόγως

Επισήμως να ντυθώ.

 

Τι να πω

Θα παντρέψω εγώ τον Δία

Βρίσκομαι σε πανικό

Πως θα αγγίξω τον Θεό

Πως θα αντικρύσω την Θεά

Φοβάμαι και απ τον φόβο μου

Μη μου φύγει και καμιά.

Είμαι ένας θνητός

Άνθρωπος απλός

Για δέκα ψήφους πιο πολλούς

Παντρεύω ακόμα και θεούς.

Ψυχραιμία Θεοδώση

Λέω μέσα μου βεβαίως

Μη με δούνε οι Θεοί

Φοβιτσιάρη και δειλό

Όμως ούτε και οι θνητοί

Κάνει να το δουν αυτό.

 

Μεγάλε Θεέ

Θεά μου,

Ήρθε η ώρα για τους όρκους σας ξανά

Όλοι εδώ περιμένουμε, θεοί, θνητοί

Ακόμα και παιδιά.

 

ΔΙΑΣ

Αγαπημένη Ήρα,

ζήσαμε μαζί 

χιλιάδες χρόνια 

και ορκίζομαι αβλεπί

ότι θα ζήσουμε μαζί

όσο φωλιές κάνουν 

την Άνοιξη τα χελιδόνια.

 

ΗΡΑ

Υπόσχεσαι την πίστη σου?

Την θέρμη?

Την αγάπη?

 Υπόσχεσαι πως ξανά

αλλού,

δεν θα ξανακοιτάξεις

και αγάπες αδιάφορες 

αλλού και αλλού  θα τάζεις?

 

ΔΙΑΣ

Μα τι λόγια είναι αυτά, 

ετούτη εδώ την ώρα,

μπροστά σε όλους τους θνητούς 

PLEASE ! Στον γάμο εμπρός, προχώρα!

Υπόσχομαι πως θα σε τιμώ

μα ίσως λιγουλάκι

το μάτι πότε πότε

να ξεφεύγει και λιγάκι!

 

ΗΡΑ

Mα δου είπα και επιμένω

αγάπη μου γλυκιά

θέλω τον σύζηγο πιστό

να μη με απατά.

 

ΔΙΑΣ

Πως τολμάς!

Μπροστά σε όλη την συνοδεία

τους θνητούς

και τα παιδιά ακόμα!

Να το ξέρεις!

Με έχεις κάνει χώμα!

 

ΗΡΑ

Εκεί ψηλά,

 στης Όχης τις πλαγιές,

δεν θα ξανακλάψω μοναχή

για της απιστίας σου 

το πικρό φιλί!

Θα γίνω εγώ μοντέρνα Θεά,

που όλους τους στόχους της τους κατακτά!

Της Εστίας Θεά με λένε,

αλλά αφού το κέρατο πάει σύννεφο

από έναν καραγκιόζη

θα αλλάξω και γω βιολί 

και θα βάλω λίγη γνώση.

 

ΔΙΑΣ

Τι εννοείς Θεά μου?

Δεν θα γίνει ο γάμος μας ξανά?

Τους όρκους δεν θα πούμε?

Δεν θα φάμε και δεν πιούμε?

 Δεν θα χορέψουμε μαζί με όλους τους θνητούς?

Ο τραχανάς που βράζεται

κάτω στην παραλία

θα σκορπιστεί αναίτια

στην θάλασσα την κρύα?

 

ΗΡΑ

Ο νου σου εκεί. στο φαγητό,

στα λόγια των ανθρώπων,

αλλά δεν έχεις καταλάβει γιατί 

σου γύρισαν την πλάτη.

και ούτε σπονδές

ούτε θυσίες έχεις πια,

παρά στα καρναβάλια σε έχουν βασιλιά!

 

ΔΙΑΣ

Πως με πληγώνεις! Μη ρωτάς!

Μα και με θυμώνεις!

Έχω τον κεραυνό στον φορτιστή

αλλιώς δεν μου γλυτώνεις!

 

ΗΡΑ

Σιγά! Σε φοβηθήκαμε!

Για άλλαξε πλευρό,

και μη μου ζαλίζεις άλλο το μυαλό!

 

ΔΙΑΣ

Εντάξει λοιπόν!

Υπόσχομαι εδώ μπροστά

στον κόσμο όλο 

Ότι είσαι η μοναδική θεά

στην θεική μου κλίνη

και αν σ αρνηθώ αγάπη μου

κεραυνός για κεραυνό να μην μου μείνει!

 

ΗΡΑ

Και όταν μεταμφιέζεσαι 

σε ζώο? Πουλί? Χορτάρι?

Και τότε πιστός θα είσαι, η θα κάνεις τo ζαγάρι?

 

ΔΙΑΣ

Και τότε πιστός!

Και πάντα στους αιώνες!

 

ΗΡΑ

Ε, τότε σε παντρεύομαι

χωρίς άλλη κουβέντα

και πάμε σιγά σιγά

γιατί

από το κρύο

θα χρειαστούμε μια κουβέρτα.

 

ΔΗΜΑΡΧΟΣ.

 

Να Ζήσετε

Χωρίς παρασπονδίες

Μόνο σπονδές

Και χρήσιμες θυσίες.

 

Και αν οι άνθρωποι

Τα χρόνια αυτά

Σας έχουνε γραμμένους

Ρίξε ένα κεραυνό

Και θα τους δεις χεσμένους.

 

Ευχαριστώ για την τιμή

Και μια πληροφορία

Θα παραμείνω δήμαρχος

 Άλλη Καμιά δεκαετία.

 Και τώρα

Ο ΧΟΡΟΣ

Και πρώτα το ζευγάρι

Και όποιος μπορεί

Ας κουνηθεί,

Με την δική του χάρη.