Στάχτη στα μάτια..

 Μια μέρα, πριν ο κανονικός Θεός αποφάσισε να φτιάξει τους ανθρώπους κατ εικώνα και καθ ομοίωση, ένας μικροσυγγενής του που είχε μάθει για τα σχέδια του, έκανε μια βόλτα στο σύμπαν και μάζεψε από τα ορατά και τα αόρατα ότι βρήκε.

 Πήρε ξύλα, αέρια, κακίες, ζήλιες, πάθη, όνειρα, οράματα, λογική και παράλογα, πήρε ομορφιά μαζί με την ασχήμια, την λογική μαζί με το παράλογο,το μίσος μαζί με την αγάπη, πήρε τέχνες, μοίρες, αερικά του κάτω κόσμου και αγγέλους του πάνω, όλα μα όλα τα μάζεψε σε ένα τεράστιο κοφίνι και τα άδειασε πάνω σε έναν άδειο πλανήτη σε μια άκρη του γαλαξία. Εκεί, άναψε μια φωτιά που άρχισε να τα πετάει όλα μέσα.  Τα ανακάτεψε καλά καλά με ένα μεγάλο ξύλο και όποτε πήγαινε να σβήσει η φωτιά, την ανακάτευε καλά καλά μέχρι οι τεράστιες γλώσσες της φωτιάς, να καταλαγιάσουν και σιγά σιγά να σβήσουν.

Τότε πήρε έναν μεγάλο κουβά, και μάζεψε μέσα όλη την στάχτη. Έκλεισε το καπάκι και πήγε σε μια άλλη άκρη, απέναντι από τον Θεό που κόντευε να φτιάξει τον κόσμο και του έμενε μόνο ο άνθρωπος. Μόλις τον έφτιαξε, ο σκανταλιάρης μικροσυγγενής Θεός, πήγε κρυφά και στα μουλωχτά κοντά στον φρεσκοφτιαγμένο δημιούργημα που είχε αρχίσει να ανοίγει τα μάτια για να κοιτάξει τον κόσμο και τα θαύματα του. Τότε ακριβώς, πήρε ο Θεούλης μια χούφτα στάχτη και την έριξε τα μάτια του ανθρώπου. Μετά πήρε και άλλη μια, και χούφτα μετά την χούφτα, άρχισε να απλώνει την στάχτη πάνω στη Γη.

Δεν υπήρχαν άνθρωποι στην Γη , και δεν υπάρχουν μέχρι σήμερα, που να μην έχουν λίγη από κείνη την στάχτη στα μάτια τους , παρότι ο καλός Θεούλης μας έκανε με την ελπίδα να είμαστε κατ εικόνα και καθ ομοίωση ,δεν το πετυχαίνουμε ποτέ, γιατί μας έχουν ρίξει στάχτη στα μάτια ...

Έτσι βγήκε και η έκφραση "Τούριξε στάχτη στα μάτια" όταν μας κοροιδεύουν και μας παραπλανούν, όταν βλέπουμε τον γυαλό στραβό ενώ είναι ίσιος, και όταν δεν καταλαβαίνουμε να ξεχωρίσουμε ούτε τις έννοιες ούτε τα νοήματα, και ενώ τραβάμε σε ένα δρόμο, βρισκόμαστε πάντα να πέφτουμε σε γκρεμούς.