Χρονογραφήματα- από την ετικέτα ΙΣΤΟΡΙΕΣ ΤΩΝ ΕΛΛΗΝΩΝ

 

Πέμπτη, 25 Μαρτίου 2021

"Ο μπακαλιάρος της Φώφης." Επίκαιρο χρονογράφημα.

 

 

Ο μπακαλιάρος ήταν ήδη 35 ώρες στο νερό.

Τα φύλλα είχαν βυθιστεί σε δυο μεγάλες λεκάνες και το μπάνιο μύριζε αρμυρισμένο μπακαλιάρο. Η Φώφη είχε αλλάξει το νερό και το πολύ αλάτι είχε φύγει αλλά και πάλι, για να μην είναι αλμυρός καλό είναι να έχει κλείσει τουλάχιστον τις 48 ώρες.

"Μα θα αλλάζω το νερό συχνά!" άκουσε τον εαυτό της να λέει στο τηλέφωνο στην μητέρα της που για εκατομμυριοστή φορά της επαναλάμβανε με ιώβεια υπομονή, "Ο μπακαλιάρος θέλει 48 ώρες το ελάχιστο, καλύτερα ακόμα 3 μέρες".

Μετρούσε τις ώρες ενώ έβλεπε το καθαρό νερό να γεμίζει ξανά τις λεκάνες. Ωραία φιλέτα χωρίς κόκκαλο , άσπρα -διαμάντι- όπως τα διαλαλούσε μέρες τώρα ο μπακάλης που τα είχε απλώσει στα τελάρα και ο κόσμος τα άδειαζε στην στιγμή. Αγόρασε και η Φώφη αποφασισμένη να κάνει τραπέζι με τηγανητό μπακαλιάρο φτιαγμένο από τα χεράκια της ,μαζί με σκορδαλιά.

"Μα θα τα καταφέρεις?" την ρώτησε διστακτικά η μητέρα της , "Θα τα καταφέρω" είχε απαντήσει αποφασιστικά η Φώφη κοιτάζοντας τα φύλλα του μπακαλιάρου περιμένοντας ίσως μια ενθαρρυντική απάντηση εκ μέρους τους.

Μια φωνούλα στο πίσω μέρος του κεφαλιού της της έλεγε και της ξανάλεγε ότι δεν θα προλάβαιναν να ξαρμυρίσουν και εκείνη για να την σταματήσει σηκωνόταν ακόμα και την νύχτα να αλλάξει το νερό.

"Ξινός θα μας βγει ο μπακαλιάρος" της έλεγε ο άντρας της που βαρυγκομούσε με την φασαρία μες την νύχτα,αλλά η Φώφη ήταν αποφασισμένη να λάμψει στην κουζίνα και να μείνει ο τηγανητός της μπακαλιάρος αξέχαστος στους καλεσμένους της.

Επιτέλους ξημέρωσε η 25 Μαρτίου με την εορταστική παρέλαση για τα 200 χρόνια ελευθερίας να σηκώνει κύμματα συγκίνησης στους απανταχού Έλληνες. Στην Φώφη , όπως και σε όλους τους συντοπίτες της, η περηφάνεια ήταν ακόμα μεγαλύτερη αφού πρώτοι και καλύτεροι, άνοιξαν την παρέλαση οι ιππείς του τοπικού Συλλόγου , Φίλιπποι.

Κοίταζε με καμάρι τους γνωστούς της και σκούπισε με την ποδιά της τα δάκρυα που άθελα της άρχισαν να τρέχουν όταν περνούσαν μπροστά από τους επισήμους.

"Τι ωραίες παρελάσεις έχουν κάνει οι Φίλιπποι στην πόλη μας και ακόμα και με το πεζοπόρο τμήμα με τις σημαίες, με τις στολές ,τι να πρωτοθυμηθούμε! " μοιράστηκε την χαρά της με τον Τίμο , τον άντρα της , που δεν μπορούσε να κρύψει την ανησυχία του για το τι θα ακολουθούσε στην κουζίνα.

 

 

"Να σε βοηθήσω? " προσφέρθηκε με μισή καρδιά , γιατί καμιά όρεξη δεν είχε για μαγειρικές από την μια ,αλλά προαισθανόταν ότι δεν θα είχε καλό τέλος το φιλόδοξο σχέδιο της Φώφης που ήταν ζήτημα αν είχε τηγανήσει μπακαλιάρο άλλες δυο φορές στην ζωή της. Παρηγορήθηκε με την σκέψη ότι η οικογένεια του αδελφού του δεν θα τους παρεξηγούσε και κάπως θα τα βόλευαν..Βέβαια, δεν τόλμησε να μοιραστεί όλες αυτές τις σκέψεις με την Φώφη, που είχε βυθιστεί σε μια ενθουσιώδη κατάσταση  πατριωτισμού και νικητή του master chef.

Η Φώφη έχυσε τα νερά και έκοψε τα φιλέτα σε κομμάτια. Τα έβαλε απαλά απαλά στο σουρωτήρι και μετά τα άπλωσε πάνω σε χαρτί κουζίνας. Έφτιαξε το κουρκούτι με μπύρα και δίπλα έβαλε ένα ταψάκι με αλεύρι. Ένα ένα τα κομμάτια άλλαζαν πλευρό στο αλεύρι και μετά έκαναν μακροβούτι στο κουρκούτι. Το λάδι άρχισε να καίει στο τηγάνι και το κουρκούτι άρχισε να γίνεται χρυσαφένιο μέσα στο καυτό λάδι. Ένα ένα τα κομμάτι, στρώθηκαν σε πιατέλες πάλι πάνω σε χαρτί κουζίνας να φύγει να στραγγίξουν από το λάδι. Μετά, στολίστηκαν όμορφα όμορφα με κομμάτια λεμονιού και λίγο μαιντανό γύρω γύρω στις πιατέλες για ομορφιά. "Τι είναι αυτό στον μπακαλιάρο?" την ρώτησε ο Τίμος που πέρασε για επιθεώρηση στην κουζίνα. "Χρωματικές αντιθέσεις" του απάντησε χαριτωμένα με ένα χαμόγελο ικανοποίησης που ανέπνεε σιγουριά για το τέλειο αποτέλεσμα. "Δοκίμασες?" την ρώτησε ο Τίμος. "Μα δεν χρειάζεται! Κοίτα! Είναι τέλειος ο μπακαλιάρος μου!"

Ο Τίμος γύρισε στον καναπέ και άρχισε τα τηλέφωνα για ευχές ενώ η Φώφη άρχισε να καθαρίζει την κουζίνα. Τηγάνια, πιατέλες, σουρωτήρια, πάγκοι κουζίνας, πλακάκια, όλα ήθελαν καθάρισμα και το παράθυρο ανοιχτό να φύγει η τηγανήλα από το σπίτι. Όταν πια τα είχε όλα έτοιμα, είχε έρθει και ώρα που θα ερχόντουσαν οι καλεσμένοι. Ίσα ίσα είχε προλάβει  να κάνει ένα μπάνιο και να ετοιμαστεί, οταν άκουσε το κουδούνι και μετά τις χαρούμενες φωνές της Μαρίας και του Νίκου. "Καλώς τους, καλώς τους! "είπε χαρούμενη η Φώφη και αφού αντάλλαξαν ευχές για την ημέρα και τις εντυπώσεις από την παρέλαση πέρασαν στο τραπέζι.

Επιφωνήματα θαυμασμού από όλους και μετά τα πιάτα γέμισαν από τον χρυσαφένιο μπακαλιάρο και την βελουδένια σκορδαλιά. Η Φώφη κοιτούσε να κρυμμένη αγωνία να δει αν πράγματι είχε προλάβει να φύγει η αρμύρα και αν πράγματι το είχε πετύχει. Μετά τα πρώτα σχόλια, ηρέμισε και το γεύμα κύλησε με νέα από γνωστούς, και τα νέα μέτρα όπως και για τους προβληματισμούς για το τρίτο και τέταρτο κύμα της πανδημίας που έχει αρχίσει από τον Βορρά και τους έχει αναγκάσει να κλειστούν πάλι μέσα στα σπίτια τους.

"Συγχαρητήρια Φώφη μου" είπε η Μαρία, " Μπορώ να έχω λίγο νεράκι ακόμα?" " Ναι , ναι , βεβαίως!" πετάχτηκε η Φώφη σαν ελατήριο και γέμισε πάλι τις κανάτες που δεν το είχε προσέξει αλλά είχαν αδειάσει ανησυχητικά γρήγορα.

Κοίταξε τον Τίμο με νόημα, αλλά δεν είδε να τον ανησυχεί κάτι. Η κουβέντα κυλούσε ευχάριστα και οι κανάτες γέμιζαν και ξανά γέμιζαν μέχρι που η Μαρία την ρώτησε λίγο πιο ευγενικά από ότι μιλάει συνήθως.'"  Και πόσες μέρες είπαμε ότι τον είχες στο νερό τον μπακαλιάρο Φώφη?" "Ε,,,εε, πρέπει να ήταν περίπου δυο μέρες,αλλά άλλαζα το νερό συνέχεια" απάντησε η Φώφη απολογητικά.. "Ααα, απάντησε η Μαρία, " Ο μπακαλιάρος θέλει 3 μέρες στο νερό για να είμαστε σίγουροι ότι δεν θα είναι αλμυρός". Την έκοψαν τα φίδια την Φώφη, και ο Τίμος της είπε γελώντας, "Δεν βαριέσαι βρε Φώφη, θα πιούμε λίγο νεράκι πάρα πάνω" "Μπορεί να πάρω και μισό της πίεσης για καλό και για κακό" συνέχισε άκαρδα ο Νίκος ,και εκεί πια πείστηκε η Φώφη, ότι είχε κάνει λάθος... Τι να πει όμως? Γέμισε πάλι τις κανάτες και δήλωσε με στόμφο "Η Παρέλαση των Φιλίππων θα μείνει στην Ιστορία! στην υγεία τους! Ύψωσε το γεμάτο ποτήρι με το νερό  και το είπιε χωρίς να πάρει αναπνοή!

 

 

 

Κυριακή, 21 Μαρτίου 2021

" Είστε υγιέστατη κυρία μου"...Καρυστινό Χρονογράφημα.

 

"Eίστε υγιέστατη κυρία μου" απεφάνθη με στόμφο ο γιατρός κουνόντας εμφατικά τα χαρτιά των του μικροβιολογικού μπροστά στα δύσπιστα μάτια της "ασθενούς" που με ανακούφιση άκουγε τα καθησυχαστικά λόγια του.

"Και τότε γιατί πονάω γιατρέ?" ήρθε η ερώτηση αβίαστα και με παράπονο συσσωρευμένο με τα χρόνια.

"Θα πονάς! Δεν φεύγουν οι πόνοι! Κάνε γυμναστική και θα περάσουν" Η βροντερή φωνή του δεν άφησε περιθώρια για περισσότερες ερωτήσεις.

"Μα συνήθως πονάω περισσότερο", απολογητικά σχεδόν συμπλήρωσε η καημένη κυρία Φώφη που τόσο πολύ περίμενε να βρεθεί μια λύση για να σταματήσουν οι επίμονες και επίπονες ενοχλήσεις όπου και αν υπήρχε άρθρωση και κόκκαλο.

Ο γιατρός σήκωσε το χέρι σχεδόν επιτακτικά   για να απαγορεύσει την κάθε ελπίδα για μια ζωή χωρίς πόνους να ξεμυτίσει,και είπε τονίζοντας τις λέξεις, "Ότι θα πονάς, θα πονάς! Αυτό δεν θα σταματήσει, απλά με τα φάρμακα δεν θα χειροτερέψει".

Η κ.Φώφη έσκυψε το κεφάλι και αν δεν ντρεπόταν τον γιατρό και την νοσοκόμα, θα άφηνε την απογοήτευση και την θλίψη της να ξεπλυθούν με τόνους δάκρυα για τα χρόνια και χρόνια πόνων και αγωνίας να βγει η κάθε μέρα μέχρι την νύχτα και μετά η νύχτα να ξημερώσει με ήπια συπτώματα η με τους πόνους να έχουν πάρει μερικές μέρες άδεια.

Και σε κείνες τις μέρες ήταν που μάζευε τις δουλειές της βαστικά και με προσύλωση όπως περιμένεις μουσαφίρη και κάνεις το παν να είναι όλα στην εντέλεια.

Η νοσοκόμα διάβασε το ΆΜΚΑ και ο γιατρός της υπαγόρευε τα γενόσιμα ενώ από τον διάδρομο το ακατάλυπτο βουιτών των επισκεπτών, των γιατρών και των νοσοκόμων έφτανε μέσα από την κλειστή πόρτα. 

Πολύς κόσμος είχε έρθει για το εμβόλιο. Εξετάσεις πρώτα, αριθμός σειράς και με μια σχεδόν εφηβική διάθεση οι γέροντες περίμεναν με συνοδό η όχι την σειρά τους. Αστεία, γέλια ,αναμνήσεις από τα φευγάτα νιάτα που ήταν σαν να ήταν χτες, -τι χτες?- Τώρα, όσο ένα άνοιγμα της πόρτας που έφερε την κ.Φώφη ανάμεσα τους με τον γιατρό να της επαναλαμβάνει ενθαρρυντικά, "Είστε υγιέστατη! Μην ανησυχείτε".

Παρηγορήθηκε η κ.Φώφη κοιτάζοντας την παρέα που περίμενε το εμβόλιο. "'Εχω ακόμα λίγα χρόνια", σκέφτηκε ενώ οι αναμνήσεις από τα οικεία πρόσωπα τους πλημμύρισαν την καρδιά της.

Γιατί, έτσι είναι, έτσι ακριβώς. Οι πιο ωραίες αναμνήσεις πλημμυρίζουν την καρδιά και έρχονται έτσι ξαφνικά τα γέλια, τα αστεία, τα πειράγματα , οι "καλές μέρες" όπου οικογένειες ανταλλάσσουν ευχές και χαιρετισμούς, φίλοι κορναρίσματα και χαρούμενα νεύματα στον δρόμο, γείτονες καλημέρες και συνταγές πάνω από φράχτες και αυλόπορτες. Όλα έρχονται έτσι ξαφνικά χωρίς να το περιμένεις και οι γέροντες μεταμορφώνονται στο πρόσωπο της ανάμνησης με τα μαλλιά τους μαύρα, το βήμα τους σίγουρο και η πλάτη τους ίσια. Η μνήμη αφαιρεί τα μπαστούνια, το τρέμουλο στα χέρια, την έκληση για βοήθεια στα μάτια και την ερώτηση, " Κάποια μου θυμίζεις,αλλά..ποια?" " Η Φώφη είμαι κύριε Λάμπρο", -"ΑΑ,παιδί μου, γέρασα και δεν γνωρίζω πια εύκολα" είπε σχεδόν απολογητικά ο κ.Λάμπρος, ενώ ήταν ολοκάθαρο ότι η Φώφη είχε μεγαλώσει και ο ευγενικός γέροντας έριξε το φταίξιμο πάνω του που δεν αναγνώρισε αμέσως την κοπελίτσα που ερχόταν στο μαγαζί του για κεντήματα και κλωστές.

Ετοιμάστηκε να φύγει, έβαλε το μπουφάν, τα γάντια, στερέωσε καλά την μάσκα πάλι στο πρόσωπο και βιαστικά έσπρωξε την μεγάλη δίφυλλη πόρτα που αντιστεκόταν στον βοριά.

Ο χειμωνιάτικος αέρας παρέσυρε τις αναμνήσεις και είπε παρηγορητικά στον εαυτό της, "Είστε υγιέστατη κυρία μου! Δεν έχετε τίποτα!" . Έβαλε μπροστά το αυτοκίνητο και έκανε νοερά τον κατάλογο όσων είχε να κάνει μέσα στην μέρα...

 

Πέμπτη, 5 Μαρτίου 2020

Παιδικό ποιηματάκι. Άνοιξη.

ΑΝΟΙΞΗ

Χοπ χοπ χοπ Οι γλάροι χορεύουν τσα τσα Στην άμμο Και στην ακροθαλασσιά.
Φλαπ φλαπ και δύο φλοπ Οι κύκνοι λικνίζονται Πάνω στο νερό. Βουτούν και τινάζουν το κεφαλάκι Από εκεί και από εδώ Και ένα ψαράκι Δεν κολυμπάει πια Στο κύμα και στον βυθό.
Φρουτ φρουτ φρουτ Μέσα στο δέντρο το σκιερό Στα φρέσκα φύλλα και στον καρπό.
Μια φωλίτσα μικρή Σαν μια γροθιά Το σπιτάκι θα είναι για τα πουλιά.
Η Άνοιξη έχει φωνή Και μας μιλά Μέσα από την θάλασσα Μέσα από τα δέντρα. Με τα πουλιά

Τετάρτη, 4 Μαρτίου 2020

Καλοκαίρι. Παιδικό ποιηματάκι..

 

Μια μέρα –μερούλα

Ζεστή

Τρύπωσε σ΄ένα μπαλόνι

Μπαλόνι χρυσαφί

Ταξίδεψε γύρω γύρω

Όλη- ολόκληρη την Γη

Και σκόρπισε καλοκαίρι

Σπιθαμή προς σπιθαμή.

Μια μέρα μερούλα

Ήρθε και εδώ

Και πήγαμε για μπάνιο

Και χωνάκι παγωτό

Και μέχρι το βράδυ να ρθεί

Το φώς  έγινε

Ζεστασιά στην ψυχή.

Είδα όνειρο

Μικρό και φωτεινό

Όλον τον πλανήτη

Σαν μπάλα παγωτό.

Δευτέρα, 1 Ιουλίου 2019

Ο θάνατος του μικρού κοτσιφιού. Μια πραγματική ιστορία.

Ένα κοτσιφάκι
μαύρο φουσκωτό
με γαμψά νυχάκια
στο τσιμέντο το σκληρό
φύσκωνε τις φτερούγες
για να αντισταθεί
στου δυνατού ανέμου
την άσπλαχνη ριπή.

Ήρθε ο αέρας
κλέφτης δολοφόνος
και από την φωλιά του
πήρε το άμοιρο πουλάκι
μακριά από την μαμά του
και το άλλο αδελφάκι.

Ο άνθρωπος το έπιασε
για να το βοηθήσει
μα τότε από τα κλαδιά
ξεχύθηκε μια άγρια συμφωνία
και τα πουλιά του όρμησαν
με θάρρος και μανία.

Τρελά τα τιτιβίσματα
μέσα στα πυκνά κλαδιά
και ο άνθρωπος απίθωσε
το μικρό πουλάκι στην ρίζα
πολύ προσεκτικά.

Δεν υπήρχε σωτηρία
για το μικρό πουλί
και τα άλλα θαρρείς πως έκλαιγαν
μέσα στην μουσική
γιατί η φωλιά ήταν μακριά
και το μικρό τους κάτω
μόνο και αβοήθητο
μες στον μεγάλο κάμπο.

Το πουλί ξεψύχισε
μέσα στο στόμα του σκυλιού
που πέρασε από το δέντρο
μα κείνο αναμάρτητο
και αθώο σαν να παίζει
δεν κατάλαβε τον θρήνο
που είχε προκαλέσει.

Για δυο μέρες
και ίσως πάρα πάνω,
η μάνα κοτσιφίνα
έψαχνε και φώναζε παντού
για το μικρό παιδί της
και ήταν ένα τιτίβισμα πικρό
γεμάτο αγωνία
που λες, Ναι, και τα πουλιά πονούν
χωρίς αμφιβολία.

Σάββατο, 27 Απριλίου 2019

To ξύπνημα το μικρού Καρύστιου Έρωτα την βραδιά της Ανάστασης. Διήγημα.

 

To ξύπνημα το μικρού Καρύστιου Έρωτα την βραδιά της Ανάστασης.

 

 

Ήταν βράδυ. Ένα βράδυ ζεστό,σκοτεινό και υγρό με την σκόνη από την Αφρική να πήζει την ατμόσφαιρα σαν την ζαχαρόπαστα που ταίζουμε το νεαρό μελίσσι .

Έτρωγαν οι άνθρωποι την σκοτεινή ζαχαρόπαστα και γέμισαν όνειρα και ελπίδες. Η προσμονή της Ανάστασης του Κυρίου έκανε και  τις πιο κυνικές ψυχές να γεμίζουν με κάτι που έμοιαζε πίστη στο αδύνατον.

Οι δείχτες του ρολογιού έσπρωχναν ο ένας   τον άλλον να προλάβουν να φτάσουν πρώτοι στο δώδεκα όπου τα κτυπούσαν και θα σήμαιναν την Ανάσταση. Από την πολύ τους βιασύνη όμως, την ώρα που περνούσε δίπλα από το 11 ο μεγάλος λεπτοδείκτης άρπαξε το ένα και άρχισε να το τραβά μαζί του. Το άλλο ένα, έβαλε τις φωνές και εκείνη ακριβώς στην στιγμή ο χρόνος μπερδεύτηκε.

 

Δεν μπορείτε να φανταστείτε τι περίεργα και μαγικά πράγματα συμβαίνουν όταν μπερδεύεται ο Χρόνος.

Ο Χρόνος ο άχρονος, ο χρόνος ο άφθαρτος, ο χρόνος ο  κυκλικός, ο «εξ ου και εις ο» μπερδεύτηκε και έπιασε το νήμα του από την αρχή. Τότε που η Νύχτα και το Σκότος ενώθηκαν και από το αυγό της ένωσης τους, άνθησε  ο Έρωτας.

Ποιος ξέρει άραγε αν έφταιγε η νύχτα με την πηχτή της την ζαχαρόπαστα από αρχέγονη σκόνη? Ποιος ξέρει αν τα ουράνια ήταν ανοιχτά περιμένοντας την Ανάσταση του Κυρίου?

Ότι και αν ήταν εκείνη την στιγμή συνέβη το θαύμα και ο μικρός Έρωτας άνοιξε τα μάτια του και κοίταξε με έκπληξη και δέος γύρω του.

Η καρδούλα του σκίρτησε προσπαθώντας να δει μέσα στο λιγοστό φως που έπεφτε από τις λάμπες του δρόμου μέσα από τα τσάμια του Μουσείου.

Ακίνητες μορφές τριγύρω του, αγγεία, επιγραφές και  επιτύμβιες στήλες .

Κοιτώντας καλύτερα, η ψυχή του φτερούγισε αντικρίζοντας την γνώριμη φιγούρα της Αφροδίτης.

« Θεά! Θεά μου!» ψιθύρισε προς το μέρος της με την ελπίδα να βρει μια παρηγοριά σε αυτήν την τόσο παράξενη στιγμή που δεν ήξερε ακόμα αν ήταν  ζωντανός, η κάποιο αστείο του έπαιζαν πάλι οι Θεοί του Ολύμπου.

Όμως καμιά απάντηση δεν ήρθε από το άγαλμα της Αφροδίτης που έστεκε εκεί , απέναντι του στο Καρυστινό Μουσείο.

Ο Έρωτας σιγά σιγά, κατέβηκε από το βάθρο του και τέντωσε τα χέρια του να ξεπιαστούν. Τόσες αιώνες ακαμψίας δεν θα μπορούσαν να περάσουν σε μια στιγμή και έτσι άρχισε να περπατά σιγά σιγά ανάμεσα στα εκθέματα και να διαβάζει τις επιγραφές.

«Μα που είμαι?» αναρωτήθηκε στο τέλος. « Γιατί είναι όλα μαζεμένα εδώ? Τι συμβαίνει? »

Κοίταξε γύρω του εξεταστικά και έχοντας συνηθίσει το σκοτάδι παρατήρησε ότι το κτήριο δεν ήταν σαν και αυτά που ήξερε και διστακτικά προχώρησε προς την πόρτα.

Αφού άνοιξε την μεγάλη ξύλινη δίφυλλη πόρτα κατέβηκε τα σκαλιά και κρύφτηκε πίσω από τους θάμνους να μην τον δουν οι άνθρωποι που περνούσαν εκείνη την ώρα.

«Μα τι περίεργα ρούχα φορούν! Και τα κτήρια τριγύρω είναι τόσο παράξενα! Μα τον Δία, ξαναζωντάνεψα η σε λάθος πλανήτη, η σε λάθος χρόνο!»

Προσήλωσε την σκέψη του στις σκέψεις των ανθρώπων και με έκπληξη τεράστια αντιλήφθηκε ότι περίμεναν έναν θεό που δεν γνώριζε να αναστηθεί σε λίγο.

Όχι αυτόν! Όχι αυτόν, -το πρώτο φως- όπως τον αποκαλούσαν στον καιρό της παντοδυναμίας του, αλλά κάποιον άλλον.

Στάθηκε εκεί, πίσω από τον θάμνο ένας τρομαγμένος μικρός θεός, ένας και μόνος αποκομμένος από τον μεγάλο θεό Έρωτα και τις υπόλοιπες θεότητες της Αρχαιότητας σε λάθος χρόνο και λάθος πίστη.

Άρχισε να κλαίει στην αρχή σιγά σιγά και μετά με αναφυλλητά. ΄Ένα γοερό και μακρόσυρτο κλάμα με τα δάκρυα να ποτίζουν τους  φρεσκοφυτεμένους καλληστήμονες και εκείνοι αμέσως να κοκκινίζουν τα άνθη τους.

Μέσα του είχε ανοίξει ένα πηγάδι και κάθε δάκρυ ήταν σαν να έσκαβε το πηγάδι πιο βαθιά και κάθε λυγμός ήταν σαν να ήθελε να αδειάσει το πηγάδι.

Πέρασε αρκετή ώρα, η ίσως πάλι έτσι να του φάνηκε μιας και οι δείκτες ακόμα δεν είχαν συνέλθει για να πιάσουν τον χρόνο πάλι σωστά στο μέτρημα και να έλθει ξανά η Τάξη στον Κόσμο.

Στο τέλος πια, όταν το πηγάδι των λυγμών είχε αδειάσει και είχε ξεκουραστεί λίγο στο δροσερό χορτάρι σηκώθηκε είπε τα μαγικά λόγια που τον έκαναν αόρατο.

Έτσι αόρατος  ακολούθησε τους ανθρώπους προς τα κάτω στην παραλία όπου πολλοί πολλοί άλλοι ήταν συγκεντρωμένοι.

Πήγαιναν όλοι στο λιμάνι και έβλεπε τα καίκια που πλησίαζαν από μακριά. Του έκαναν εντύπωση τα φώτα, τα αυτοκίνητα, ο κόσμος που γυναίκες άντρες παιδιά, όλοι μαζί ανάκατα περπατούσαν, μιλούσαν και έτρωγαν.

«Τι περίεργο πράγματι! Πότε έγιναν όλα αυτά και κανείς από τους θεούς μας δεν τα πήραν είδηση!» Μονολόγησε ο μικρός μας έρωτας και γεμάτος περιέργεια πέταξε πάνω από τα κεφάλια των ανθρώπων, μπήκε μέσα στις κουζίνες των εστιατορίων, ήπιε νερό από τις ανοιχτές βρύσες  και στροβυλίστηκε γύρω από το κατάρτι ενός ιστιοφόρου.

Από όπου περνούσε το χαμόγελο των ανθρώπων έγινε πιο ζεστό, το φαγητό πιο νόστιμο, το νερό πιο δροσερό το κύμα πιο ήρεμο.

Για μια στιγμή, σκέφτηκε να πετάξει τα βέλη της φαρέτρας του σε μερικούς που ένιωθε ότι η καρδιά τους δεν είχε σκυρτήσει ποτέ από αγάπη αλλά δεν τόλμησε σε αυτόν τον τόσο παράξενο τόπο να κάνει τα παλιά του κόλπα.

Αντί για αυτό, πέταξε μέχρι το καίκι που πλησίαζε γρήγορα και χώθηκε στην καμπίνα του καπετάνιου.  Ο μικρός μας Έρωτας ένιωσε το Φως να τον γεμίζει μια γλύκα τόσο βαθιά όσο και τότε που για πρώτη φορά τον αγκάλιασε η Νύχτα. Ήταν σαν να άνοιξε πάλι το αυγό του και από τα τσόφλια του σκορπίστηκαν σπίθες και καύτρες μαζί.

Κοίταξε την εικόνα του Ιησού και το ιερό του Φως και τότε κατάλαβε ότι μπροστά του είχε το Φως το εντός του, την Νύχτα και το Σκότος, την Αυγή και την Δύση του χρόνου και του Σύμπαντος μαζί.

«Ήρθε τελικά αλλά εμείς είχαμε ήδη φύγει» είπε με ευλάβεια ο μικρούλης έρως και φτερούγησε ξανά ακολουθώντας το πλήθος των πιστών μέχρι την εκκλησία.

«Αναστάσεως Ημέρα Λαμπρηνθώμεν λαοί, Πάσχα Κυρίου Πάσχα» έψαλλαν οι ψαλτάδες και η χαρά πλημμύρισε την καρδιά του κόσμου.

Φτερούγισε πάνω ψηλά στις καμπάνες του Άγιο –Νικόλα και τις κτύπησε και αυτός παίζοντας με τα σκοινιά. «Μα τον Δία» είπε γελώντας στον εαυτό του. « Όλα είναι όπως πρέπει »

Το ρολόι επιτέλους ξεμπερδεύτηκε και την Τρίτη φορά κτύπησε ακριβώς 12.

«Δεύτε λάβεται Φως, εκ του Ανεσπέρου Φωτός» Βροντοφώναξε ο παπά Κώστας στην Ωραία Πύλη ενώ δεκάδες λαμπάδες υψώθηκαν σε δέηση για να μεταλάβουν το μυστήριο.

Ο μικρός Έρωτας την ίδια στιγμή, βρέθηκε πάλι πάνω στο βάθρο του με ένα αινιγματικό χαμόγελο στα χείλη του.

Η Νύχτα φωτίστηκε από τα βεγγαλικά, οι κρότοι φόβισαν τα παιδιά, ευχές ειπώθηκαν και αγκαλιές άνοιξαν μα κανείς δεν κατάλαβε γιατί αυτήν την Ανάσταση όλοι ένιωσαν βαθιά μέσα στην ψυχή τους λίγες στάλες πάρα πάνω αγάπης.

 

ΚΑΛΗ ΑΝΑΣΤΑΣΗ όσοι διαβάσετε το διήγημα μέχρι της 12 και όσοι μετά,
ΧΡΙΣΤΟΣ ΑΝΕΣΤΗ και ΧΡΟΝΙΑ ΠΟΛΛΑ!

 

 

Σάββατο, 30 Μαρτίου 2019

Δ Χαιρετισμοί σε μια Καρυστινή αυλή ..παλιά...

"Γιατί βρε αφορεσμένο δε μαζεύεσαι ?"

Φώναξε από την ανοικτή εξώπορτα η κυρά Λεμονιά στον εγγόνα  της που έπαιζε γκαζές στο απέναντι χωράφι..

'Ας το παιδί βρε μάνα να παίξει, νωρίς είναι ακόμα!" είπε με ξέπνοη φωνή η Βαγγελιώ  αφήνοντας κάτω την μεγάλη βούρτσα που άσπριζε με ασβέστη τον εξωτερικό τοίχο της αυλής και τις τσιμεντένιες γλάστρες με τους κρίνους, τα γαρύφαλλα και τα ανθισμένα σκυλάκια.

 

"Τον κακό σου τον φλάρο που είναι νωρίς!". Άστραψε το μάτι της κυρά Λεμονιάς που άχτι μεγάλο είχε που δεν είχε πάει σχολείο και ήθελε να καμαρώσει τον εγγόνα της επιστήμονα μεγάλο και τρανό.

Διαβάστε περισσότερα »

Κυριακή, 15 Απριλίου 2018

"Ο τσιγκούνης." " Ιστορίες των Ελλήνων"

Μια φορά και ένα καιρό ζούσε  στην πόλη μας,  ένας  πολύ τσιγκούνης άντρας.
Όλοι είχαν να το λένε ότι αυτό το κουσούρι του σακάτευε την ζωή, αλλά αυτός ήταν περήφανος για την οικονομία του και γελούσε με τις υποτιθέμενες σπατάλες των άλλων και πάντα περίμενε να έρθουν συμφορές που όλοι θα υπέφεραν αλλά αυτός θα έβγαινε αλώβητος και θα επιβίωνε πλουσιοπάροχα ενώ γύρω του θα ήταν όλοι δυστυχισμένοι και μετανιωμένοι για το πρώτινο τρόπο ζωής τους. Περίμενε τότε ότι θα τον επιβεβαιωνόταν και θα αποκτούσε τον σεβασμό της κοινωνίας του , όλων όσων γελούσαν και τον λυπόντουσαν για την συνετή του στάση , όπως έλεγε, στην ζωή.¨Η γυναίκα του έκανε χίλιες επινοήσεις για να μπορέσει να του αποσπάσει τα απαραίτητα για την επιβίωση τους ενώ το παιδί έσβηνε ακόμα και τα τετράδια για να τα ξαναγράψει μιας και όπως του έλεγε, αφού μπορεί να εξικονομήσει λίγες δεκάρες έτσι, γιατί να μην το κάνει.

Διαβάστε περισσότερα »

Μια ιστορία του πως έφυγαν οι Εβραίοι από την Κάρυστο.

Είναι γνωστό ότι κάποτε είχαν έρθει Εβραίοι για δουλειές στην Κάρυστο και είχαν καταστήματα στον κεντρικό δρόμο που τώρα ακόμα τον λέμε Οβρέϊκα.
Ο πιο λογικός λόγος που έφυγαν, θα ήταν ότι πολύ απλά ο κόσμος ήταν φτωχός και δεν ήταν τα κέρδη τα αναμενόμενα, αλλά η φαντασία δημιουργεί ιστορίες και δικαιολογίες προς το συμφέρον των Καρυστινών.

Έτσι λοιπόν υπάρχει μια ιστορία που λέει ότι όταν ήρθε ένας Εβραίος με το γαϊδούρι του φορτωμένο πράγματα και έναν κόκκορα ,σκέφτηκε να δοκιμάσει την εξυπνάδα ενός παιδιού για να κρίνει και ανάλογα , το ευρύτερο κοινό και να ξέρει το πως θα συμπεριφερθεί.

Αφού ξεπέζεψε, φώναξε έναν πιτσιρικά και του έδωσε λίγα χρήματα. Με αυτά τα λίγα χρήματα όμως, του ζήτησε να του φέρει τροφή για αυτόν, για τον γάϊδαρο και για τον κόκορα.

Εντάξει είπε ο μικρός και έφυγε για την αγορά. Κάθισε ο Εβραίος να ξεκουραστεί και περίμενε με αγωνία να δει τι θα του φέρει ο μικρός.
Δεν πέρασε πολύ ώρα και ο μικρός γύρισε με ένα καρπούζι.
Με έκπληξη  τον ρώτησε, πως σκέφτηκε ότι το καρπούζι θα έλυνε το πρόβλημα του και ο πανέξυπνος μικρός του απάντησε ότι αυτός θα έτρωγε το μέσα, ο γάϊδαρος τα φλούδια και ο κόκορας τα κουκούτσια.
"Δεν είναι για μένα αυτό το μέρος", μονολόγησε ο Εβραίος. " Aφού και ένα παιδί μπορεί να σκεφτεί έτσι, φαντάσου πως το σκέφτονται οι μεγάλοι!". Τα μάζεψε λοιπόν , φόρτωσε τον γάϊδαρο πάλι, πήρε και το κόκκορα και ξαναμπήκε στο καϊκι για την Ραφήνα.

Σάββατο, 14 Απριλίου 2018

O δράκος και ο Λιανός στην Όχη.

Μια φορά και ένα καιρό, πριν πολλά πολλά χρόνια, ζούσε ένας τσομπάνης ψηλά στην Όχη και το κονάκι του το είχε λίγο πιο κάτω από τα δρακόσπιτα, εκεί που ακόμα υπάρχουν τα κατάλοιπα και τα υπόλοιπα εκείνης της ζωής του.
Που λες λοιπόν, ήταν χειμώνας, έκανε κρύο και είχε ανάψει μια φωτιά να ζεσταθεί ενώ τυροκομούσε .Στην βιασύνη του πάνω όμως, του έπεσε ένα κομμάτι μανούρι μέσα στις στάχτες.
Ξαφνικά ακούστηκε ο γδούπος του δράκου που κατέβαινε από το δρακόσπιτο.
 Γκουπ, γκουπ, και ο Λιανός ,-αδυνατούλης όπως ήταν και για αυτό άλλωστε έτσι των έλεγαν, - άρχισε να τρέμει για την αναπόφευκτη συνάντηση του με τον δράκο.

- Τι κάνεις εδώ?
Ακούστηκε ο δράκος και το κτύπημα του ταρακούνησε όλο το μαντρί.
- Tίποτα, τίποτα! Εδώ τις δουλίτσες μου... Είπε τρομοκρατημένος ο Λιανός.
- Δεν πέφτεις στα γόνατα? Δεν φοβάσαι? Για κοίτα εδώ πως διαλύω την πέτρα!

Και παίρνει μια πέτρα , την σφίγγει στην χούφτα του και η πέτρα διαλύθηκε σε πετραδάκια.

Ο Λιανός θυμήθηκε τις ιστορίες των μεγαλυτέρων, για το ότι δηλ, ο δράκος μπορεί να ήταν δυνατός αλλά στο μυαλό τον νικούσες εύκολα αν δεν άφηνες τον τρόμο να σε καταλάβει, και αστραπιαία βάζει το χέρι του μέσα στις στάχτες, αρπάζει το μανούρι  που είχε πέσει εκεί, στυλώνει τα πόδια στην γη με δύναμη και απλώνει το χέρι του μπροστά στα μάτια του δράκου ενώ το έσφιγγε στην χούφτα του και η ζάρα άρχισε να τρέχει μέσα από τα δάκτυλα του.

-" Kοίτα!" . Του λέει ο Λιανός, "Εσύ , ολόκληρος δράκος την κάνεις πετραδάκια αλλά εγώ την στύβω την πέτρα και είμαι μια σταλιά άνθρωπος! Φύγε και μη σε ξαναδώ στα μέρη μου!

Ο Δράκος τρόμαξε από την δύναμη του Λιανού, και με βήματα πίσω έφυγε τρομοκρατημένος για την άλλη μεριά του βουνού.
Από εκείνη την ημέρα μέχρι και σήμερα δεν τον ξαναείδε κανείς, αλλά ο Λιανός πέρασε την ιστορία του και την μαθαίνουμε μέχρι και σήμερα και θαυμάζουμε την εξυπνάδα που νικά την δύναμη και τον φόβο του δράκου.


Σημείωση
Μανούρι, είναι το τυρί στην αρχή του, πριν να ψηθεί,
ζάρα είναι το υγρό που βγάζει το τυρί.

Aυτή η ιστορία έχει μεταφερθεί προφορικά από πολύ παλιά και την γράφουμε για να μείνει να θυμίζει τους θρύλους και τις ιστορίες που έλεγαν και πίστευαν οι άνθρωποι της υπαίθρου της περιοχής.

Παρασκευή, 16 Μαρτίου 2018

Δ Χαιρετισμοί σε μια Καρυστινή αυλή ..παλιά...

Παρασκευή, 1 Απριλίου 2016

Δ Χαιρετισμοί σε μια Καρυστινή αυλή ..παλιά...

Γιατί βρε αφορεσμένο δε μαζεύεσαι μέσα..?
φώναξε από την ανοικτή εξώπορτα η κυρά Λεμονιά στον εγγόνα  της που έπαιζε γκαζές στο απέναντι χωράφι..
Ας το παιδί βρε μάνα να παίξει, νωρίς είναι ακόμα, είπε με ξέπνοη φωνή η Βαγγελιώ  αφήνοντας κάτω την μεγάλη βούρτσα που άσπριζε με ασβέστη τον εξωτερικό τοίχο της αυλής και τις τσιμεντένιες γλάστρες με τους κρίνους, τα γαρύφαλλα και τα ανθισμένα σκυλάκια.

Τον κακό σου τον φλάρο που είναι νωρίς!. Άστραψε το μάτι της κυρά Λεμονιάς που άχτι μεγάλο είχε που δεν είχε πάει σχολείο και ήθελε να καμαρώσει τον εγγόνα της επιστήμονα μεγάλο και τρανό.

Διαβάστε περισσότερα »

στις Μαρτίου 16, 2018 Δεν υπάρχουν σχόλια:  

Ετικέτες Ιστορίες των Ελλήνων

Κυριακή, 11 Μαρτίου 2018

"Το καφέ της Ευτέρπης"

Η κυρία Ευτέρπη κοίταξε την πάνω αριστερή γωνία εναγωνίως να ανακαλύψει κάποια ατέλεια στην γυψοσανίδα που χώριζε το ταβάνι της σχολής σε γεωμετρικά σχέδια για να κρύψει την αμηχανία και τον πληγωμένο της εγωισμό.

Διαβάστε περισσότερα »

στις Μαρτίου 11, 2018 Δεν υπάρχουν σχόλια:  

Ετικέτες Ιστορίες των Ελλήνων

Παρασκευή, 5 Ιανουαρίου 2018

Ραδιοφωνική εκπομπή λόγου και αυτοκινήτου.

ΡΑΔΙΟΦΩΝΙΚΉ ΕΚΠΟΜΠΗ  "ΜΕΤΑΞΥ ΜΑΣ"

Στο μικρόφωνο ο επιστήμονας κοινωνιολόγος Ευτύχης Πολυλογιάδης.

Καλησπέρα σας Κυρίες και κύριοι.
Χρόνια πολλά και καλή χρονιά.
Ακούτε την επιμορφωτική εκπομπή λόγου και τέχνης  ΜΕΤΑΞΥ ΜΑΣ.

Στην σημερινή μας εκπομπή θα αναλύσουμε την σχέση του ανθρώπου με το αυτοκίνητο.
Πολλοί ψυχολόγοι έχουν ασχοληθεί και αναλύσει αυτήν την σχέση , όμως μέσα από τα τραγούδια φαίνεται η προέκταση των αισθημάτων στα αυτοκίνητα και την εξ ανθρώπιση τους.
Αποκτούν προσωπικότητα και γίνονται μέλη της οικογένειας .
Η Απώλεια δε, οδυνηρή.

ΜΑΝΑ ΜΑΣ ΚΛΕΨΑΝ ΤΟ ΤΡΑΚΤΕΡ.

Η ανατροπή των αισθημάτων έρχεται σαν λύτρωση στην πονεμένη ψυχή του αγρότη.
Αποκαθιστάται η ισορροπία και η οικογενειακή γαλήνη .

ΜΑΝΑ ΤΟ ΒΡΗΚΑ ΤΟ ΤΡΑΚΤΕΡ.

Απλές καθημερινές στιγμές στον δρόμο η στο χωράφι, αποκτούν ιδιαίτερη σημασία και ο ποιητής εκφράζει την κάθε δυσκολία με εξαιρετική ακρίβεια , όπως βλέπουμε...

ΤΟ ΤΡΑΚΤΕΡ ΔΕΝ ΠΑΙΡΝΕΙ ΜΠΡΟΣ.

Από την άλλη, κάθε ανάγκη του οικογενειακού προυπολογισμού , συμπεριλαμβάνει και κονδύλι για τις ανάγκες των οχημάτων.
Οι φορτηγατζήδες δένονται με το όχημα τους όπως οι αγρότες με το τρακτέρ.
Έτσι όταν έρχεται η ώρα του ΚΤΕΟ, ο πόνος ξεχυλίζει όπως πολύ σωστά τοποθετείται ο ποιητής στο

ΤΟ ΣΚΑΝΙΑ ΘΕΛΕΙ ΚΤΕΟ.

Όμως πέρα από τα βάσανα , κυρίως οι άντρες βλέπουν και με πιο ανάλαφρη ματιά την σχέση τους με το αυτοκίνητο. Ο τρόπος που το χρησιμοποιεί στην διασκέδαση , οι στιγμές που μοιράζονται με τους φίλους, η συμπεριφορά απέναντι στον νόμο και τα όργανα του, εκφράζεται πολύ παραστατικά με το

ΜΠΛΟΚΟ ΜΟΥ ΚΑΝΑΝ ΤΑ ΕΚΑΜ. ΤURBO NAVARA

Τα πάρα πολλά τραγούδια που υπάρχουν για τρακτέρ και νταλίκες, παίρνουν μια ταξική υπόσταση.
Έτσι ενώ περιγράφεται η δύσκολη ζωή αυτής της τάξης, δεν υπάρχουν τραγούδια που να υμνούν οι πλούσιοι τα δικά τους αυτοκίνητα σαν προέκταση του δικού τους ψυχισμού, παρά μόνο σαν μέσω εντυπωσιασμού. Ο Μάκης Νικορούλος μας δείχνει τον τρόπο με το

ΜΠΕΣ ΜΩΡΟ ΜΟΥ ΣΤΗΝ BMW

Τραγούδια σαν και αυτά, δεν ακούγονται στα επίσημα ραδιόφωνα , όμως τους ερσιτεχνικούς σταθμούς , στα πανηγύρια και στο ίντερνετ, έχουν την δική τους έντονη παρουσία.

Συνεχίζουμε το πρόγραμμα μας με μια μικρή αναδρομή σε τραγούδια που δισκεδάζουν όλο τον κόσμο.
ΚΑΛΗ ΣΑΣ ΑΚΡΌΑΣΗ ΚΑΙ ΚΑΛΗ ΣΑΣ ΔΙΑΣΚΕΔΑΣΗ.

Εφη Θώδη Γλύκα γλύκα

ΓΙώργος Ξανθιώτης  Τσικουλάτα

Βασίλης Μπατής   Ζημιά

Σταμάτης Γονίδης  Το σπίτι μου το πατρικό

Βϊλλυ Ραζή               Δεν μιλούν οι μαργαρίτες

Πάνος Γαβαλάς           Δεν με πονάς δεν με αγαπάς

Πέτρος Αναγνωστάκης             Όση γλύκα έχουν η μορφή και το βλέμα σου

Μενηδιάτης               Είδα τα μάτια  σου κλαμένα

Μανώλης Αγγελόπουλος        Μολυβιά

Βασίλης Καράς                     Πριγκιπέσσα

Βϊκυ Μοσχολιού              Έτσι είναι η ζωή.

 

στις Ιανουαρίου 05, 2018 Δεν υπάρχουν σχόλια:  

Ετικέτες Ιστορίες των Ελλήνων

Κυριακή, 14 Μαΐου 2017

Ο Γερμαλίξ ο Κατσιβλίξ και ο Προβατολίξ μπροστά στην αξιολόγηση.

Mια φορά και ένα καιρό , τον καιρό των προβάτων, τα κατσικάκια αισθανόντουσαν πολύ παραγκωνισμένα.
Βλέπετε  το θέμα είναι ότι τα πρόβατα είναι πιο πολλά και τα κατσικάκια έπρεπε να κουντουλάνε , να πηδάνε από εδώ και από εκεί για να φαίνονται και να ακούγονται.
Τα πρόβατα άρχισαν να δυσανασχετούν, να προσπαθούν να τα περιορίσουν μέχρι που κουράστηκαν και σαν πρόβατα που είναι, μπερδεύτηκαν από ένα κατσίκι που φορούσε την προβιά ενός προβάτου με φουντωτό μαλλί που φαινόταν από μακριά.

Τα κατσικάκια έκαναν τρελές χαρές!
Σταμάτησαν να πηδάνε και να βελάζουν δαιμονισμένα και παράτησαν τα άλλα πρόβατα στην ησυχία τους. Όλα μαζί τώρα ακολουθούσαν το κατσίκι πρόβατο και τα κατσίκια προσπαθούσαν να κρατήσουν τα κατσικίσια βελάσματα μην τα πάρουν χαμπάρι τα πρόβατα και σκορπίσουν.

Μπήκε μέσα στην Βουλή το κατσίκι και πέταξε την προβιά, αλλά !! Τι θαύμα! Τι έκπληξη στα κατσίκια που περίμεναν πως πως την αποκάλυψη! Το κατσίκι δεν ήταν πια κατσίκι! Ήταν ένα μεγάλο φουντωτό πρόβατο λες και η προβιά ήταν μαγική  και μετέτρεψε το κατσίκι σε πρόβατο.

Στην αρχή έμειναν άφωνα, μετά άρχισαν να το σκέφτονται και να λένε." Γιατί όχι? Τα πρόβατα τόσα χρόνια πως το κάνουν? Και αν αρχίσουμε πάλι να πηδάμε από εδώ και από εκεί, πάλι θα μείνουμε στην απ έξω . Τουλάχιστον τώρα έχουμε έναν αρχηγό που κάποτε ήταν κατσίκι. Αν χρειαστεί θα ξαναρχίσουμε να κάνουμε φασαρίες και να κάνουμε τα κοπάδια άνω κάτω"

Αυτό σκέφτηκαν τα κατσίκια και ανακατεύτηκαν με τα πρόβατα και ο καιρός κυλούσε.

Μια μέρα ο κακός λύκος κατέβηκε από τον Βορά και άρχισε να φωνάζει ότι θα φάει όλα τα πρόβατα και όλα τα κατσίκια.
"Όχι όχι!!" φώναξαν τα πρόβατα!
"Όχι όχι" φώναξαν τα κατσίκια!!

Άρχισαν τα παράπονα και τα κλάματα .Άρχισαν οι απολογισμοί και κατηγορίες. Άρχισαν οι δικαιολογίες και αφορισμοί.
" Eσείς φταίτε!" φώναζαν τα πρόβατα στα κατσίκια!
"Εσείς φταίτε!" φώναζαν τα κατσίκια στα πρόβατα!

" Χα χα χα!" γελούσε ο λύκος που έβλεπε τους τσακωμούς στην τηλεόραση και έστελνε τις ύαινες και τα κογιότ να λυμαίνονται την γη των κοπαδιών που τρομαγμένα και φοβισμένα δεν μπορούσαν να κάνουν τίποτα άλλο από το να τσακώνονται και να κλαίνε μέρα νύχτα.

Τελικά ήρθε η ώρα που όλοι φοβόντουσαν και ο κακός λύκος Γερμαλίξ έστειλε μαντάτο να μαζευτούν όλα τα πρόβατα μαζί με τα κατσίκια στο μαντρί για να συμφωνήσουν και να υπογράψουν σε όλα όσα τους έλεγε στα γράμματα του , αλλιώς θα τους έκανε μια χαψιά, χωρίς τις προβιές και τα κέρατα.

" Θα υπογράψουμε όσα θέλει ο Γερμαλίξ, αλλά θα έχουμε πρόγραμμα για να αντιμετωπίζουμε τις ύαινες και τα κογιότ. Θα τα κανονίσουμε μόλις φύγουν και είμαστε τόσο έξυπνοι που θα τα καταφέρουμε!"

" Δεν είστε έξυπνοι! Είστε κατσίκια! Είστε καλοί μόνο στην σούβλα το Πάσχα!" φώναζαν τα πρόβατα.
"Και σεις είστε μόνο καλοί βουλωτό στον φούρνο!" απαντούσαν τα κατσίκια και τα έσπρωχναν με τα κέρατα τους να κάτσουν στην θέση τους μέσα στο μαντρί .

Οι ύαινες και τα κογιότ έκαναν βόλτες απ΄έξω και κάθε τόσο έτρωγαν και από ένα και το έκλαιγαν μετά όλα τα άλλα κατηγορώντας τα πρόβατα αν ήταν κατσίκι το θύμα, και τα κατσίκια αν το θύμα ήταν πρόβατο.

Ήρθε η ώρα λοιπόν και όλα τα πρόβατα και τα κατσίκια κάθισαν ήσυχα στα έδρανα της σύναξης τους που την λένε Βουλή.
Ανέβηκε στο βήμα το κάποτε κατσίκι και τώρα πρόβατο ντεμέκ και άρχισε να κλαίει από την μια , να παρακαλάει από την άλλη και να υπόσχεται ότι θα βρει τρόπο να ξεφύγουν αρκεί, αρκεί να δεχτούν όλοι ότι αυτός θα ήταν ο συνομιλητής με τον Γερμαλίξ.
Ο πρώην αρχηγός των προβάτων άρχισε να γελάει δυνατά και όλα τα ζώα κάθισαν προσεχτικά να τον ακούσουν.
"Αν δεν με είχατε κατεβάσει εσείς παλιοκάτσικα με τις φασαρίες σας και τις μεταμφιέσεις σας εγώ θα είχα διώξει όλα τα κογιότ και τις ύαινες, Θα είχα βάλει στην θέση του τον Γερμαλίξ και τώρα δεν θα φοβόμασταν όλοι τόσο πολύ. Δεν σε εξουσιοδοτώ Κατσιβλίξ και ας ορμίσει ακόμα και εδώ μέσα!"

" Είσαι προδότης που δεν μας δίνεις την ευκαιρία να βρούμε χρόνο για λύση!" φώναξε ο Κατσιβλίξ ενώ ο Προβατολίξ χαμογελούσε σαρδόνια μπροστά στην άσχημη θέση των κατσικιών που στριμωχνόντουσαν δίπλα στα πρόβατα έτοιμα να αρχίσουν τις κουντουλιές και τις κλωτσιές.

Οι πράκτορες του Γερμαλίξ έκαναν βόλτες απ έξω και όταν κατάλαβαν ότι δεν είχαν σκοπό να συνθηκολογήσουν χωρίς φασαρίες έκλεισαν τις πόρτες και φυλάκισαν μέσα στην βουλή τους τα ζώα.

Συνέχεια...

Η Συνέχεια μετά την ψήφιση των μέτρων και το τέλος της αξιολόγησης.

Θα καταφέρουν άραγε τα ζώα να ελευθερωθούν? Nα συνεννοηθούν ? Να ζήσουν αρμονικά?

Το μέλλον θα δείξει.

στις Μαΐου 14, 2017 Δεν υπάρχουν σχόλια:  

Πέμπτη, 13 Απριλίου 2017

Μια Κυριακή του Πάσχα.

 

Κυριακή, 12 Απριλίου 2015

Μια Κυριακή του Πάσχα.

Το αρνί γύριζε στην σούβλα και το κοκορέτσι τσιτσίριζε και άφριζε πάνω από τα πυρακτωμένα κάρβουνα.
"Πόσο μοιάζω με το κοκορέτσι ώρες ώρες.."  μουρμούρισε η Φρόσω και έτρεξε να ξαναγεμίσει την άδεια κανάτα  με κρασί.

Πάντα περίμενε με προσμονή και χαρά την Ανάσταση και δεν την πείραζε που περνούσε ολόκληρες μέρες όρθια μπροστά στον νεροχύτη για να τα έχει όλα έτοιμα .

Τα κουλούρια τα τσουρέκια, την μαγειρίτσα το ψητό, και τις πίτες της, όλα για την οικογένεια τους φίλους ακόμα και για τους περαστικούς η τους ταξιδιώτες, αν τύχαινε και περνούσαν  από την πόρτα της.
Συναισθηματική  και αυτό που λέμε..θρήσκα, η Φρόσω σύμπασχε στα Πάθη του Χριστού και έψελνε πάνω από τα κρεμμύδια το "Ω γλυκύ  έαρ" . Καμιά φορά μπερδευόταν και ίδια, και δεν ήξερε αν έκλαιγε από τα κρεμμύδια η από την συγκίνηση.

Η μέρα της Ανάστασης λαμπρή και ζεστή, και τα τραπέζια είχαν στρωθεί από νωρίς με την ανακούφιση που έφερε η αλλαγή του καιρού.
Όλα πήγαιναν τέλεια, μέχρι που έφτασε ο απρόσκλητος επισκέπτης μαζί με τον ανιψιό της από το εξωτερικό.
Τι έκπληξη! τι χαρά! Είχε να τον δει πάνω από δυο χρόνια και  ο χρόνος στο Λονδίνο του είχε δώσει την χλομάδα των Ευρωπαίων που μοιάζει ώρες ώρες κάπως σικ....

Μετά τις πρώτες χαιρετούρες, τους σύστησε τον φίλο του και εκείνος ανταποκρίθηκε στα ζεστά και χαμογελαστά πρόσωπα με ένα κρύο χαμόγελο που δεν το ζέσταναν ούτε όλα τα κάρβουνα που έψηναν το αρνί και το κοκορέτσι.
" O Mάνος' έκανε τις συστάσεις ο Πετρής, ο ανεψιός της Φρόσως, γιος της αδελφής της, που πήρε πια το πτυχίο και την πρώτη του άδεια από την δουλειά.

" Tί έχει ο φίλος σου Πέτρο μου?" ρώτησε  η Φρόσω, ενώ η μάνα του της έκανε νόημα να μην δίνει σημασία μέρα που είναι.
 Ο Πέτρος χαμογέλασε αμήχανα και άλλαξε κουβέντα. "Έλα βρε θεία να δοκιμάσουμε την πίτα σου..Πιστεύω να έχεις βάλει φρέσκο τυρί ε? "

Η Φρόσω το άφησε πίσω της και συνέχισε να σίφουνας να ετοιμάζει το τραπέζι.

Το αρνί πέτυχε, και το κοκορέτσι το ίδιο.
Οι πετσούλες ξεκολούσαν και τα παιδιά ροκάνιζαν αχνιστά ροδοκόκκινα κομματάκια, ενώ οι μεγάλοι μετρούσαν το πόση χοληστερίνη κρύβει η κάθε μπουκιά ..

Ήρθε η ώρα να φάνε το αρνί στο τραπέζι, αλλά ο επισκέπτης δεν άγγιζε τίποτα.
Μάταια η Φρόσω του έβαζε μπροστά του μια το ένα και μια το άλλο. Ο Μάνος χαμογελούσε ακόμα πιο κρύα από πριν, ίσως γιατί τα κάρβουνα είχαν πια σβήσει, και κοίταζε αφηρημένα τριγύρω, αλλά κυρίως τον Πέτρο με νόημα που έλεγε..'πότε θα φύγουμε?"
"Δεν μου λες βρε Πέτρο. Τι έχει ο Μάνος και έχει τέτοια μούτρα?" ζήτησε να μάθει η Φρόσω εκνευρισμένη , γιατί δεν ήθελε και να " κολαστεί μέρα που είναι, Θέ μου συγχώραμε!"
" Δεν είναι τίποτα βρε θεία..απλά ο Μάνος είναι χορτοφάγος και βρίσκει πολύ βάρβαρο το έθιμο με το αρνί..Τώρα αν σου πω ότι είναι και μέλος σε μια οργάνωση για τα δικαιώματα των ζώων και κάνουν μεγάλη φασαρία για να το καταργήσουν, τι θα πεις?"

"Tι να πω βρε παιδί μου...πολλά λοξά ακούμε....ακόμα ένα δεν πειράζει, αλλά μου χαλάει το κέφι..πως να το κάνουμε.."

H Φρόσω δεν το έβαλε κάτω όμως. Βουρλιζόταν να έχει μπροστά της μια ξινισμένη μούρη από την μια, και στεναχωρόταν που πέρασε άνθρωπος από το σπίτι της και δεν ευχαριστήθηκε από την άλλη.
Στο τέλος πήγε στην κουζίνα και έφτιαξε ένα μεγάλο πιάτο με χαλβά, παξυμαδάκια, ελιές,και λίγο ταραμά στην άκρη. Άνοιξε και μια κονσέρβα ντολμαδάκια που είχε μείνει από την νηστεία και του τα έβαλε μπροστά του.
"O Mάνος κοκκίνισε πρασίνισε, μάλλον το πήρε για ειρωνεία παρά για ενδιαφέρον, αλλά τι να κάνει ..πεινούσε και άρχισε να τρώει ενώ η Φρόσω μονολογούσε από την απέναντι πλευρά.." Κρίμα βρε παιδί μου...και πέταξα άδικα τους γίγαντες εχτές..."

στις Απριλίου 13, 2017 Δεν υπάρχουν σχόλια:  

Τετάρτη, 12 Απριλίου 2017

Η κυρία Μαίρη.

Η κ.Μαίρη δεν είπε το επίθετο της, μόνο με ένα χαμόγελο όλο νάζι, έγειρε το κεφάλι της στο πλάι και είπε, " Με λένε Μαίρη".
Δεν θέλει να φοράει την μασέλα της αλλά τα λόγια πετάγονται σαν νερό ανακατεμένα με μέλι μιας και σε μια γρήγορη αναμέτρηση από το ύψος του μαξιλαριού μπορεί να πει με βεβαιότητα ότι " Εσύ κούκλα μου είναι πολύ όμορφη", και  "Eσύ είσαι ζαχαριένα", η πάλι, " Ο γλυκός άνθρωπος φαίνεται από το βλέμα κορίτσι μου".
Έχει την καλή κουβέντα εύκολη,για όλες μέσα στον θάλαμο,  έχει τα μάτια της δυο λίμνες γαλάζιες, έχει την όρεξη να ζήσει και να θυμηθεί όλη της την ζωή. Να την θυμηθεί και να σου πει τόσες και τόσες ιστορίες από ταξίδια, από γλέντια, από αγάπη και από πόνο,
Όμως είναι μόνη, Μόνη πάνω σε ένα κρεβάτι να μετρά τις μέρες για να αποφασίσει η άπονη κόρη σε πιο γηροκομείο θα την βάλει.
Κλαίει η καημενούλα, ένα κουβαράκι πάνω στα σεντόνια , κλαίνε και οι νοσοκόμες που την φροντίζουν τόσες μέρες , βουρκώνει και η κοινωνική λειτουργός όταν της λέει, " Κυρία Μαίρη, δεν μπορείτε να μείνετε άλλο στο Νοσοκομείο, πρέπει κάπου να πάτε"

Δέκα μέρες και η κόρη φάνηκε μια ώρα.
Ένα κουτί με κουλουράκια έμεινε να μαρτυρά την σύντομη παρουσία της ,και τα τελευταία της λόγια, "Μαμά, σου έχω αφήσει το πορτοφολάκι αν θέλεις κάτι, κάποιος θα βρεθεί να πάει να στο φέρει".
Δεν έχει όμως βαρυγκόμια η κ.Μαίρη με τα λαμπερά μάτια για την Νιόβη της.
Μόνο δικαιολογίες.
"Δουλεύει, έχει μικρό παιδί, μένει με τα πεθερικά.."
Λες και υπάρχει δικαιολογία για τέτοια εγκατάλειψη, λες και υπάρχει κάτι να ελαφρύνει αυτή την καταδίκη.
Ένα μεγάλο γιατί σερνόταν για μέρες μες στον μεγάλο θάλαμο.
Ξεκινούσε από την υπέρβαρη Ρωσσίδα που ήρθε να δει τα μάτια της στον τρίτο όροφο και έπεσε για να μεταφερθεί στον έβδομο. Περνούσε από τους πολυάριθμους συγγενείς της που την φρόντιζαν μέρα νύχτα με αγάπη, καθόταν για λίγο στην ποδιά της Ουκρανής συνοδού της κ.Ουρανίας που μισότυφλη και αδύναμη μαρτυρούσε από τα σκληρά της λόγια.
Περνούσε από τις κουρτίνες της κ.Κλαίρης που μόνη και αυτή αλλά δυνατή κατάφερνε να εξυπηρετεί τον εαυτό της καλύτερα και ξαναγύριζε στο μαξιλάρι της κ.Μαίρης να βασανίζει με παράπονο και πόνο το μικροσκωπικό της σώμα.

Δεν έμαθε κανείς τι απέγινε η κ.Μαίρη , Που θα την βρει η Ανάσταση και πως θα ζήσει όσες μέρες της έχει ο Θεός και η Μοίρα δώσει.
Όμως δεν μπορεί να είναι οι αμαρτίες της τόσο μεγάλες για να υποφέρει έτσι, δεν μπορεί να της αξίζει μια τέτοια τιμωρία.
Όλος ο κόσμος λέει, '"Δεν αφήνουμε ποτέ μόνο του ένα μωρό", και πως τα φέρνει πίσω όλα η ζωή και ξαναγίνεται ο άνθρωπος ένα μωρό, και δυστυχώς για μερικούς δεν τους χωρά ούτε το ίδιο τους το σπίτι, δεν υπάρχει αγκαλιά, ούτε από το ίδιο τους το παιδί, δεν υπάρχει μέλλον, παρά εκείνο που γλυκαίνει λίγο από την αγάπη.
Ας γίνει ένα θαύμα και ας βρεθεί λίγη αγάπη για την κ.Μαίρη που τόσο απλόχερα σκόρπιζε την δική της.

Κυριακή, 27 Νοεμβρίου 2016

Κούρευε κινητά και αγνάτευε οθόνες.

 ΚΟΥΡΕΥΕ ΚΙΝΗΤΑ ΚΑΙ ΑΓΝΑΤΕΥΕ ΟΘΟΝΕΣ
Ένα θεατρικούλι και ελπίζω να γελάσετε λίγο. Βάλτε και την φαντασία σας μπρος για το σκηνικό.

Ένας τηλεθεατής κάθεται στο κέντρο . Υποτίθεται ότι είναι πολυθρόνα η κρεβάτι με ένα μπολ γεμάτο ποπ κόρν και βλέπει τηλ. Είναι παχουλός, καραφλός, και γενικά πολύ χάλι. Γύρω γύρω σε σκαμπό βρίσκονται οι άλλοι με οθόνες μπροστά τους . Είναι όλοι υπερβολικά βαμμένοι και περιποιημένοι , φουσκωμένοι,κλπ. Ο τηλεθεατής ανοίγει  τα κανάλια εναλλάξ με ζάπινγκ και παρακολουθεί τις διαφημίσεις. Όμως τις διακόπτει και στην επόμενη γύρα , οι παρουσιαστές συνεχίζουν εκεί που είχαν μείνει. Εν τω μεταξύ κάνει διάλογο με τις οθόνες ενώ τρώει .

Πρώτη οθόνη.

Παρουσιαστής. Έχετε άγχος?

Άνδρας.  Πολύ!

Π. Έχετε καθημερινά ένα φούσκωμα?

Α. Το πρωί, αλλά δεν πιάνεται.  – Ο άνδρας κοιτάει το πουλί του-

Π. Στο στήθος?

Α.  ΑΑΑ, Πες έτσι. Ναι, πως..

Π. Θα θέλατε να κοιτάτε την ζωή..

Α, Την Κωσταντοπούλου. – Με φρίκη –

Π. σας , με αιδιοδοξία?

Α. Αμ πες έτσι χρυσή μου. Βέβαια.!

Π. Τότε το κλαμέν θα σας δώσει την λύση.!

Αλλαγή οθόνης.

 ΟΘΟΝΗ ΔΕΥΤΕΡΗ.

Π. Είστε μεσήλιξ?

Α. Ε, έτσι και έτσι...

Π. Μήπως σας βαραίνει το σωσίβιο γύρω από την μέση?

Α. Μπαα

Π. Μήπως έχετε χαλάρωση?

Α. Μεγάλη –κοιτάει πάλι το πουλί του-

Π.Μήπως το μαραμένο…………………..

Α. Όχι και μαραμένο!!!

Π.  νευρικό σας σύστημα χρειάζεται τόνωση?

Α. Ότι θέλει τόνωση, θέλει!

Π. Μήπως ο η σύντροφος σας κάνει παράπονα για τις επιδόσεις σας?

Α. Όλο παράπονα είναι. Δεν περιμένεις να τελειώσω και γω, είσαι πολύ γρήγορο μπιστόλι, μπες βγες χαμπάρι δεν παίρνω και τέτοια..

Π. Όταν κάνετε αθλήματα μαζί?

Α. Και αυτό, άθλημα το λες.

Π.  Θέλετε να βρείτε την φόρμα σας.............

Α. Πρώτο συρτάρι με τα χειμωνιάτικα.

Π. Που θα ζήλευε κάθε αθλητής?
Α.Ναι αμέ, Άσε με κουκλίτσα μου!

Π. Τότε……………………………….

Τρίτη οθόνη

Π. Τα μαλλιά σας είναι η ομορφιά σας

Α. ΑΧΧΧ,

Π.  Μην αφήσετε τις τρίχες σας να φεύγουν με τα χρόνια.

Α. Κοιτάει μασχάλες κάτω, πόδια..

Π. Της κεφαλής σας.

Α. Αυτές τις χάσαμε!

Π. Η μεγαλύτερη ανακάλυψη του αιώνα τώρα στο κεφάλι σας.

Α. Ούτε μνημόνιο να ήταν!

Π. Η γυναίκα σας , η, ο σύντροφος σας..............

Α. Α, πάγαινε από δω ρε μαλάκα..!

Ακούγεται η γυναίκα του να του φωνάζει.

Γ. Ποιον βρίζεις πάλι

Α. Μορμουράει, Ούτε να βρίσουμε δεν μπορούμε

Π. Ότι θέλουμε θα κάνουμε και τρίχες θα βγάλουμε

Α. Παραξενεμένος  φωνάζει την γυναίκα του.

Α. Δεν μου λες, έχεις κάνει τίποτα στην τηλεόραση.

Γ. Μπαίνει και τον ρωτάει. Δηλαδή σαν τι

Α. Ξέρω γω. Έχεις βάλει καμιά εφαρμογή να βλέπουν αυτοί εκεί τι κάνουμε εμείς εδώ

Γ.  Πολλά έργα βλέπεις . Στόπα θα σε πειράξουν . ΚΑΙ ΦΕΥΓΕΙ ΠΑΛΙ

 

Π. Για όλα σας τα προβλήματα υπάρχει λύση και για τα μαλλιά μας ΠΑΡΑΤΡΙΞ .Για παράδειγμα…

Π. ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΙΣΜΕΝΟΣ.

ΟΘΟΝΗ ΤΕΤΑΡΤΗ

Π.  Πιείτε Αλόη!

 Α. Τι ναι τούτο?

Π. Το ζελέ  της Αλόης είναι γεμάτο βιταμίνες, αμινοξέα και υαλουρονικό οξύ. Το μοναδικό προιόν που θα τονώσει τις αρθρώσεις σας.

Α. Λες να φτιάξουν οι αρθρώσεις?

Π. Σίγουρα θα φτιάξουν  όλες οι αρθρώσεις.!

Ο Άνδρας τον κοιτάει περίεργα .

Π.  Η διαδραστική της δράση με το σώμα σας θα σας αλλάξει όλη σας την ζωή προς………………………………….

Έρχεται η γυναίκα του και αυτή αναλόγου εμφάνισης με το μπολ βολεύεται δίπλα του και τον ρωτάει τι κάνει.

Γ. Τι βλέπεις?

Α. Προβληματισμένος. Βλέπω τις διαφημίσεις και έχω μπερδευτεί. Πχ. Το κλαμέν πάει μαζί με τον Αλόη η φτάνει το κάθε ένα από μοναχό του. Το όργανο θα με μαζέψει και θα μου τα σηκώσει όλα – κοιτάει την γυναίκα του και αυτή τον κοιτάει με νόημα- και εγώ αυτό περιμένω και τέλος να πάρω το παρατρίξ η δεν πειράζει που είμαι καραφλός. Φτάνουν οι τρίχες που έχω, τι λες

Γ. Δεν τις ξέρω βρε παιδί μου. Κάτσε να κάνουμε ζάπινγκ.

ΟΘΟΝΗ ΠΡΩΤΗ

Π. Και χαρά.

Γ. Τι θα δω με χαρά?

Α. Περίμενε λίγο , λέει για το κλαμέν!

 Γ Όχι άλλο κλάμα!

Α. Περίμενε ντε, γλώσσα δεν βάζεις μέσα!

Π. Το κλαμέν θα σας κάνει να ξανά αγαπήσετε την ζωή σας. Ακόμα και τον σύντροφο σας!

Η γυναίκα προβληματισμένη κοιτάει τον άντρα της από πάνω μέχρι κάτω .

Π. 2 σταγόνες κλαμέν  στον καφέ και η ζωή σας θα αλλάξει.

Γ. Και με 2 σταγόνες κόνιο θα αλλάξει αλλά δεν το παίρνω!

Α. Αντε πια αηδίες. Σταγόνες για κατάθλιψη είναι. Μα τίποτα δεν καταλαβαίνεις πια.!?

Γ. Να βρε , τώρα που το σκέφτηκα, κλαμέν έπρεπε να είχε πάρει ο Δημήτρης τότε που ήθελε να παρατήσει το σχολείο.

Α. Τώρα αυτό που κολλάει?

Γ. Μα δεν θυμάσαι που ήταν συνέχεια με τα μούτρα μέχρι κάτω και δεν ήθελε να πάει σχολείο?

Α. Το θυμάμαι..Το τέρας παράτησε το σχολείο γιατί διάβασε λέει ότι πρέπει να απομακρύνουμε τους τοξικούς ανθρώπους από την ζωή μας. Άκου τώρα τι σκέφτηκε..!

Γ. Ενώ τώρα στα καράβια τους διαλέγει έναν έναν πριν κατέβει στην μηχανή..Παιδιά τι περιμένεις.. ?Με το κλαμέν όμως θα είχε κάτσει να το τελειώσει.

Α. Μα δεν το πιστεύω ότι είσαι σίγουρη τόσο για το κλαμέν όσο και για το ότι το βλαστάρι σου εννοούσε όσα έλεγε.

Γ. Τι θέλεις να πεις δηλαδή .Ότι με κορόιδευε?

Α… Έλα τώρα, τρομερή σκέψη. Πως το κατάλαβες.?

Γ. Άλλαξε κανάλι γιατί θα τσακωθούμε στο τέλος!

 

ΑΛΛΑΓΗ ΟΘΟΝΗΣ

Π. Με το απ μπούστερ το κορμί σας θα αλλάξει!

Γ. Αυτό να πάρουμε!

Α. Αυτό το όργανο είναι πολύ καλό!

Γ. Όλα τα όργανα θα γίνουν καλύτερα- με νόημα-

Π. Δεν επιβαρύνει τα γόνατα!

Και οι δύο. ΩΡΑΙΑ

Π. Γυμνάζει όλες τις ομάδες των μυών. Τι τρικέφαλους τι τετρακέφαλους.!!

Το ζευγάρι κοιτάζει μπράτσα κοιλιά μηρούς.

Γ. Τι να το κάνεις. Η φύση τα ρίχνει όλα κάτω. Σαν τα ψίχουλα από το ψωμί.

Α. Περνάς τον εαυτό σου για ψίχουλο, . Εγώ ολόκληρο καρβέλι σε κόβω,, ΔΙΚΗΛΟ

Γ. Ε, καλά, κορόιδευε εσύ, αλλά εννοώ ότι ούτε που το καταλαβαίνεις το πότε αρχίζουν να κατεβαίνουν.

Π. Ούτε που θα καταλάβεται το πότε θα αρχίζουν να σηκώνονται όλα.

Το ζευγάρι κοιτάζεται με απορία.

 

 

ΟΘΟΝΗ ΤΡΙΤΗ

Π.. Αρέσκεται να σας χαίδεύει τα μαλλιά?

Α. Αυτό δεν το θέλω!

Γ. Γιατί χρυσέ μου .? Για την καράφλα δεν είναι.? Άσχημα θα ήταν να είχες πάλι τα μαλλάκια σου . Θυμάσαι που στα χτένιζα?

Α. Και άλλα μου χτένιζες αλλά τώρα ούτε να τα δεις,! Ούτε που ξέρεις.! Είναι εκεί,? έπεσαν?

Γ. Αντε βρε χαζομάρες. Όλο εκεί το μυαλό σου. Δεν βαρέθηκες τόσα χρόνια.?

Α. Ούτε εσύ βαριέσαι την γκρίνια για τις επιδόσεις!

Γ. Ποιες επιδόσεις?

Α. Του απ μπούστερ . Τι ποιες επιδόσεις παιδάκι μου.? Στο σεξ!

Γ..ΑΑΑΑ Ας το δούμε πρώτα και μετά θα φτάσουμε και στις επιδόσεις.................

Π.  ΠΑΡΑΤΡΙΞ και θα πάρετε την ομορφιά σας πίσω .Τώρα…………………….

……………………………………..

 

ΑΛΛΑΓΗ ΚΑΝΑΛΙΟΥ.

Π. προς  ΤΟ ΚΑΛΎΤΕΡΟ

Γ.  Ποιο καλύτερο?

Α. Αλόη παιδί μου δεν βλέπεις?

Γ. Οι χόνδροι μας θέλουν γρασσάρισμα..............

Α. Λες να κάνει δουλειά?

Γ. Την δουλειά σου αποκλείεται να την κάνει!

ΠΑΡΟΥΣΙΑΣΤΕΣ ΌΛΟΙ ΜΑΖΙ

 ΤΩΡΑ ΤΗΛ ΣΤΟ 666666666666 ΚΑΙ Η ΖΩΗ ΣΑΣ ΘΑ ΑΛΛΑΞΕΙ.

ΑΛΛΑΓΗ ΟΘΟΝΗΣ

Μουρμουράνε. Τι να πρωτομαζέψουμε..............

Γ. Ο νόμος της βαρύτητας γραμμένος πάνω μας. Κοίτα το στομάχι σου που κοντεύει να φτάσει στα γόνατα.

Α. Εδώ έφτασε το βυζί σου, το στομάχι μου σε πείραξε?

Γ. Αν ήταν άλλες εποχές θα έκανα πλαστική. Ανόρθωση.!

 ΟΘΟΝΗ 5

Π. Τα βρακάκια γουέρεβερ θα σας κρατάνε στεγνούς.....................

Α. Να πάρουμε και στο εγγόνι μας ένα\
 Γ. Μα κοίτα τι δείχνει πριν μιλήσεις. Είναι για μεγάλους. Σαν και σένα ένα πράγμα.

Α. Υπερβολές!

Π. Δείχνει την εφαρμογή και κοιτάει το ζευγάρι εκνευρισμένος.

 Α. Εμείς έχουμε χρόνια ακόμα. Τουλάχιστον εγώ. Για σένα δεν ξέρω.

Γ. Αυτά τα αστεία να μας τα λες το καλοκαίρι να κρυώνουμε  όχι τώρα.

Α. Πάντως ωραία φαίνονται!

Π. Πιο ενθουσιώδης. Είναι απορροφητικά , εφαρμόζουν τέλεια και.. ΘΥΜΩΜΈΝΟΣ ΒΓΆΖΕΙ ΤΟ ΧΈΡΙ ΤΟΥ ΚΑΙ ΦΩΝΑΖΕΙ ΣΤΟ ΖΕΥΓΑΡΙ.

Π. Να σας πω εσάς.? Δεν θα μιλάω μόνος μου!. Να με προσέχετε που σας δείχνω το βρακάκι μου.

Γ. Να σου δείξω και γω το δικό μου.?

Π. ΜΗΗΗΗ

 

Ο  άντρας γελάει . Έχει πέσει κάτω.

Α. Άσε τον άνθρωπο . Δεν μπορεί να βλέπει θρίλερ μεσημεριάτικα..

Γ. Γιατί, εσύ θρίλερ βλέπεις?

Α. Μεταμεσονύχτιο. Με το κόκκινο τετράγωνο.!

Οι παρουσιαστές των άλλων καναλιών στην αρχή σαστίζουν και μετά μιλάνε απ ευθείας

ΟΘΟΝΗ ΠΡΩΤΗ Να σου πω συνάδελφε. Δεν είσαι εντάξει. Είπαμε να μείνουμε στο ζάπινγκ. Επί ίσοις όροις.

 Το ζευγάρι βολεύεται και λένε ταυτόχρονα.

Είδες η τεχνολογία!!!

ΟΘΟΝΗ ΔΕΥΤΕΡΗ

Ά, να σας πω. Δεν μου έχει βγει εμένα η πίστη στην γυμναστική 24 ώρες το 34ωρο, για να μου χαλάτε την δουλειά. Ψιτ κύριος, Εδώ το όργανο θα σε κάνει θεό. Μην ανησυχείται μαντάμ και το όργανο που λέγαμε.. Όλα θα σηκωθούνε!

ΟΘΟΝΗ ΤΡΙΤΗ

Να πάρετε το παρατρίξ. Και συ συνάδελφε. Να το πάρεις και θα με θυμηθείς.

ΟΘΟΝΗ ΤΕΤΑΡΤΗ

Την Αλόη να πάρετε μαντάμ,. Οι συνάδελφοι έχουν χάσει κάθε αίσθηση δεοντολογίας. Τα υπογράψαμε κύριοι. Στις οθόνες σας γρήγορα γιατί θα σας καταγγείλω.

ΟΘΟΝΗ ΠΡΩΤΗ ΠΡΟΣ ΟΛΟΥΣ

Ορίστε η απόδειξη. Αν είχε πάρει κλαμέν η κυρία θα ήταν χαμογελαστή και χαρούμενη. ΜΗΝ αφήνετε τον εαυτό σας στην τύχη της κάθε Αλόης. Πάρτε το κλαμέν.!

 

Σιγά σιγά αρχίζουν όλοι να θυμώνουν και να βγαίνουν από τις οθόνες. Το ζευγάρι τρομαγμένο ψάχνει το τηλεκοντρόλ. Γίνεται ένας πανικός και στο τέλος την κλείνουν την τηλ. Οι παρουσιαστές μαζεύονται στις οθόνες τους και εξαφανίζονται. Το ζευγάρι προσπαθεί να συνέλθει από την τρομάρα που είχε πάρει.

Α. Κατάλαβες τι έγινε, ?ρωτάει σαστισμένος

Γ. Όχι . βγήκαν όντως  .Μήπως ονειρεύομαι?

Α. Αισθάνεσαι  νέα όμορφη και έξυπνη.?

Γ. Όχι.

Α. Τότε ξύπνια είσαι.

Γ.  Μα να μην ξέρεις πότε να σταματήσεις!

Α. Τελικά τι θα πάρουμε?

 Γ. Να κάνουμε λίστα και να αποφασίσουμε.

Αρχίζουν να ψάχνουν , βρίσκουν χαρτί μολύβι και αρχίζουν να σημειώνουν .Εν τω μεταξύ οι παρουσιαστές έχουν πάρει από ένα τηλ και αρχίζουν τα τηλέφωνα.

Πρώτος. Ντριν. Καλημέρα σας . Ονομάζουμε Φώτης Φωτείου από τα μπεστ μάρκετ τηλεφωνώ . Έχω μια πολύ ενδιαφέρουσα προσφορά για την ψυχική σας υγεία.

 Α. Γυναίκα σε ζητάνε.

Π. Μια στιγμή να σας πω εσάς.

Α. Εκνευρισμένος. Τι να μου πεις εμένα χριστιανέ μου.? Για την ψυχική μου υγεία δεν είπες. ?Κλείσε ραντεβού με την γυναίκα μου να ησυχάσω και μη με πρίζεις.

Π. Γνωρίζεται το κλαμέν.?

 

Παρουσιαστή 2. Το σηκώνει η γυναίκα.

Γ. Παρακαλώ τι θέλετε?

Π. Καλησπέρα σας. Λέγομαι Αγγελική Αγγέλου και σας έχω μια τρελή προσφορά για τα μαλλάκια σας.

Γ. Ενθουσιασμένη. Κομμωτήριο είστε?

Π. Όχι, όχι, δεν το καταλάβατε. Από την νταιτεκτ αε  για το προιόν παρατρίξ.

Γ. Δεν το ξέρω . Πρώτη φορά το ακούω. Κοροιδεύει

Π. Μα δεν μπορεί . Θα το έχετε δει στις διαφημίσεις. Που φυτρώνουν τρίχες. Σαν τις φακές στο κασεδάκι. Τόσο εύκολα.

Γ. Δεν το χρειάζομαι κυρία μου. Να το πείτε στον άντρα μου.

Αλλάζουν τηλ.

Γ. Παρακαλώ

Π. Κυρία μου. Γνωρίζετε το κλαμέν. Το μοναδικό προιόν που σβήνει τις ρυτίδες της ψυχής.

Γ. Για το πρόσωπο θα ήθελα.

Π. Εκνευρισμένος. Κυρία μου, θα θέλατε 2 μπουκάλια κλαμέν στην τιμή του ενός.?

Γ. Η τιμούλα του παρακαλώ.

Π. Μόνο 20 ευρώ και τα έξοδα αποστολής δικά μας.

Γ. Εντάξει, βάλτε 2 συσκευασίες.

Π. Τέλεια , καλημέρα σας.

Γ. Μπερδεμένη. Την διεύθυνση μου όμως δεν σας την είπα.

 Π. Μην ανησυχείτε. Γνωρίζω και τραβηχτείτε από την  λάμπα. Μου έχει βγάλει το μάτι αυτό το φως.

Γ. Μα πως.. Που είστε. Αφήνει το τηλ να αιωρείται και κοιτάει γύρω της και την οθόνη.

Π. Μα κυρία μου δεν το ξέρεται. Ο αριθμός σας είναι συνδεδεμένος με GPS  και από την οθόνη σας βλέπω από την κάμερα.

 

Η γυναίκα ανάστατη κλείνει το τηλέφωνο και το κρύβει μέσα σε μια πετσέτα.

Ο άντρας μιλάει για το παρατρίξ και παρακολουθεί με περιέργεια . Στο τέλος ακούγεται .

Α. Όχι , δεν το θέλω. Τελεία και παύλα.

 

Η γυναίκα του κάνει απεγνωσμένα νόημα να κλείσει το τηλέφωνο  και όταν το κλείνει του εξηγεί το τι συμβαίνει. Εκείνος το κρύβει .Εν τω μεταξύ οι υπόλοιποι  παρουσιαστές, αρχίζουν να τους κυκλώνουν απειλητικά.

Το ζευγάρι τρέχει και βγάζει την πρίζα και εκείνοι φεύγουν.

Α. Τελικά γυναίκα, ξέρεις τι κατάλαβα.

Γ. Εντυπωσιάσε με.

Α. Ότι δεν χρειαζόμαστε ούτε κλαμέν ούτε παρατρίξ ούτε άπερ μπούστερ

Γ. Αλλά τι τότε.

Α. Ένα χέρι να βγάλει την πρίζα. Τι άλλο.?

 

Αγκαλιάζονται και συνεχίζουν το ποπ κορν κοιτώντας τον χορό που πλησιάζει και ενώνονται όλοι μαζί. Χορεύουν τα τραγούδια.

Πάμε για ύπνο Κατερίνα

 Πάμε να αλλάξουμε ζωή/ πάμε για ύπνο Κατερίνα/ και μην πειράζεις το κουμπί.

Πάμε στα μέρη που αγαπάμε,/ εκεί που παίζαμε παιδιά/ δίπλα στο κύμα να πηδάμε/και να κοιμόμαστε αγκαλιά.

Είσαι πολύ ωραίος/ βεβαίως βεβαίως/ είσαι πολύ ωραίος/ μεγάλος εραστής/ Με τρίχες στο κεφάλι/ βεβαίως βεβαίως/ με τρίχες στο κεφάλι/χάριν στο παρατρίξ.

Αλόχα με Αλόη/ μολόχα στον καφέ/ 2 κούπες την ημέρα/και φεύγουν οι πατσές/ Πω πω με την Αλόη/ μεγάλο γιατρικό/ όλα τα θεραπεύει/ ακόμα και αυτό/ΑΑΑΑΑ!

Νάχα τα νιάτα σου/αχ και να τάχα/νάχα τα νιάτα σου/αυτά μονάχα. /Χωρίς κλαμέν να λειτουργούσα/ και όλα τα όμορφα να προσκυνούσα/ Νάχα τα νιάτα σου αχ και να τάχα/ νάχα τα νιάτα σου αυτά μονάχα.

Ψέματα ψέματα/φταίω εγώ που σε έμαθα/να αλλάζεις τα κανάλια/να κάνεις αγορές./Ψέματα ψέματα/ φταίω εγώ που σε έμαθα/να τρως το βράδυ πίτσες να παίρνεις και κλαμέν/ Ψέματα ψέματα/φταίω εγώ που σ έμαθα / να τριγυρνάς στιε γειτονιές με βράκα από σατέν.

στις Νοεμβρίου 27, 2016 Δεν υπάρχουν σχόλια: