Αιολικά παντού.

 

Πάνω στα βουνά/γίνεται χαμός / γεμίζουν με μπετά/ρέματα και πλαγιές/ 

της ανεμογεννήτριας θα λες/και κάποτε θα κλαις.

Μεγάλα νιτερέσα/ ήρθαν σαν κοράκια/ χωρίζουν τα οικόπεδα /και βγάζουνε φραγκάκια.

Στόλοι τα βυτία/ανεβαίνουν στα βουνά/μες την ανομβρία ποτίζουν τα μπετά.

Παίρνουν των χωρικών  την γη/ είναι και καλά/επένδυση στρατηγική.

Πληρώνει ο λαός/ πανάκριβα τα ρεύμα/ της πράσινης ανάπτυξης

Των εργολάβων μπλέμπα.

Ηλεκτρικοί σταθμοί/φυτρώνουνε παντού/

Καλώδια –πυλώνες μας έχουν κάνει ντου.

Ανοίγουν λεωφόρους σε άπατες κορφές/ τίποτα δεν θυμίζει/ άλλες εποχές.

Νατούρα και ξερό ψωμί /έλεγαν παλιά /λόγια μεγάλα  ωραία και παχιά. /Τώρα κόβουν μονοπάτια /στων πτερυγίων την σκιά/ και σου λένε είσαι μάγκας/αν δουλεύεις σε αυτά.

Τα ζώα /δεν έχουν τόπο να σταθούν/ και η σκόνη στα φυτά/τα κάνει να πεινούν.

Άλλα αρρωσταίνουν/ και άλλα /φεύγουν μακριά/ κλαίει ο βοσκός/ σε όποια βρει γωνιά.

Οι μέλισσες γυρνούν άπραγες στην κυψέλη/ και τις ταίζουν ζάχαρη  για να βγει το μέλι. Ξεχέρσωσαν τα βότανα /και έβαλαν πινακίδα/μην πατάτε εδώ/ δεν είναι πια δικό σας/ ούτε το βουνό/ ούτε το μερτικό σας.

Στα 500 μέτρα /στήνουν τον ιστό/δεν μπορείς να κοιμηθείς από το βουιτό.

Μας διώχνουν απ΄τον τόπο μας /μας παίρνουνε την γη μας/ με ξηρασία και φωτιές /ζούμε την ζωή μας.

Οι άνθρωποι σκύβουν το κεφάλι/ για ένα μεροκάματο/ δεν αντιδρούν οι άλλοι. /Δούλοι και αφεντικά θυμίζει η ταινία/ μα έχει και μια στάλα/από κουστουμάτη συμμορία / .

Όλο και πιο πολλοί/μένουν στο σκοτάδι/ της πράσινης ανάπτυξης μας πιάνει το υφάδι./Δεν ξέρω τι να κάνουμε –δεν ξέρω τι να πω/ έκανα αγώνα και τώρα τραγουδώ/να βγάλω τον καημό /το άχτι το μεγάλο/ που ζω σε μια Ελλάδα/με τον αέρα για ρεγάλο.