φιλίες και λυκοφιλίες..

Πόσα και πόσα δεν έχουν γραφεί για την φιλία. Από την αρχαιότητα μέχρι σήμερα , το συναίσθημα της οικιότητας και της αλληλοβοήθειας χωρίς ανταλλάγματα και οικογενειακούς δεσμούς, έχει μια ξεχωριστή θέση στην καρδιά των ανθρώπων.
Είναι λοιπόν τόσο διαχρονικά επίκαιρο το θέμα της φιλίας, που δεν υπάρχει άνθρωπος που δεν το έχει αναλύσει με κάποιο τρόπο στο μυαλό του η δεν έχει σκεφτεί την ηθική της πλευρά, δηλαδή, το πως είναι σωστό να φερόμαστε στους ανθρώπους, που κατά κάποιο τρόπο, τους θεωρούμε..φίλους.

Με την ευρύτερη έννοια, φίλος είναι και όποιος μας βοηθά, κάνει κάτι που εμείς έχουμε όφελος, ακόμα και μας στηρίζει ψυχολογικά όταν το έχουμε ανάγκη, η είναι εκεί, όταν θέλουμε να μιλήσουμε για πράγματα που μας απασχολούν.

 Πολλοί άνθρωποι στο όνομα κάποιου ανώτερου σκοπού, η κάποιας ηθικής που την θυμόνται μόνο όταν δεν συγκρούεται με τα ίδια τους συμφέροντα, γυρίζουν πολύ εύκολα την πλάτη σε αυτούς που μόλις χτες,είχαν προστρέξει για βοήθεια και συμπαράσταση.

Δεν γνώριζαν μόλις χτες, όλους αυτούς τους λόγους που σήμερα τους γυρίζουν την πλάτη?

Φυσικά και τους γνώριζαν,αν υποθέσουμε ότι μιλάμε για ενήλικες με γνωστές τις παραμέτρους της ζωής του κάθε ενός.
Τι να φταίει λοιπόν που οι άνθρωποι γίνονται σαν τα νομίσματα που πετάμε στον αέρα?
Ποιο στοίχημα είναι αυτό που θα κερδηθεί σε βάρος των αόριστων εννοιών που καθορίζουν τις σχέσεις μας?
Ποιο είναι το σημείο που η συμπεριφορά μας αλλάζει χωρίς δεύτερη σκέψη μπροστά στον ΅άχρηστο΅πια φίλο?

O χαρακτήρας του κάθε ένα, δεν φαίνεται μόνο στις δυσκολίες, φαίνεται και στις μικρές καθημερινές αποφάσεις , στις τοσοδούλικες αποφάσεις που μας βοηθούν να βγάλουμε την μέρα, στις εκφράσεις που προσεκτικά η απρόσεκτα διατυπώνουμε σε μια κουβέντα..
Δεν έχει σημασία αν θεωρούμε τον άλλον φίλο μας, η αν κάποιος θεωρεί φίλο εμάς, σημασία έχει από μια ηλικία και έπειτα, συνειδητά να έχουμε αποφασίσει με ποιο τρόπο είναι σωστό, για μας, να συμπεριφερόμαστε στους ανθρώπους και να ήμαστε συνεπείς με αυτή την απόφαση.