Οι κυρώσεις μέρος του πολέμου, η άλλος ένας πόλεμος?

 

Οι Ευρωπαικές κυβερνήσεις ταυτίστηκαν με μια πρωτοφανή για τα χρονικά  ταχύτητα.

Οι κυρώσεις άρχισαν αμέσως και συνέχεια επεκτείνονται σε βάθος οικονομικών μέτρων από τη μια, και σε όλο και μεγαλύτερο εύρος όσο αφορά τις χώρες στον πλανήτη.

Ακόμα και οι χώρες όπως η Σερβία και η Κίνα, μάλλον και η Β.Κορέα, έχουν αρχίσει και παίρνουν αποστάσεις από το να επικροτήσουν την εισβολή.

Ο Πούτιν λέει στον λαό του ότι δεν είχε άλλη επιλογή από το να επιτεθεί πρώτος στο ΝΑΤΟ μέσω Ουκρανίας, μιας και είναι σίγουρος ότι το ΝΑΤΟ ,η Αμερική συγκεκριμένα, θα του έκαναν επίθεση αργά η γρήγορα.

Διάβασα ότι πρόκειται να επιβάλει στρατιωτικό νόμο στην Ρωσία οπότε, έκανε εισβολή να διώξει τους φασίστες του Ζελένσκι αλλά δεν θα μπορέσει να αντιταχθεί στο ΝΑΤΟ εκτός και αν γίνει και αυτός φασίστας. 

Το παράλογο της πολιτικής που φέρνει παράλογες παραμέτρους στην καθημερινή ζωή μας.

Η Τουρκία δεν συμμετέχει στις κυρώσεις και ο Ερντογάν κρατά μια χαρά τις ισορροπίες και για το καλό του Τουρκικού λαού, ελπίζω να μην πέσει από το σκοινί.

Εμείς πρέπει να βάλουμε πάλι το θέμα της Κύπρου μπροστά, και πρέπει να κάνουμε ολόκληρο πλάνο προστασίας της ομογένειας.

Καλό θα ήταν να μαζέψουμε τα μυαλά μας και να καταστρώσουμε ένα εθνικό πλάνο κινητοποίησης όλου του Ελληνισμού παντού στην Γη, με πολιτιστικούς και μορφωτικούς δεσμούς, όπως και οικονονικές συναλλαγές.

Οι κυρώσεις είναι ένας άλλος πόλεμος που θα φέρει οικονομική ασφυξία στους πολίτες όλης της Ευρώπης και η ενέργεια θα φέρει έναν παγωμένο και θλιμμένο χειμώνα με  ύφεση.

Νομίζω ότι είναι μια οδυνηρή γέννα του νέου κόσμου όπου αυτά που λέγαμε τόσα χρόνια για τις κοινωνικές ,πολιτικές αλλαγές και ταραχές που θα έφερνε η ενεργειακή μετάβαση, έχουν αρχίσει.

Να μην ξεχνάμε και να το έχουμε εκειδά, στην άκρη του μυαλού μας, ότι οι πρόσφυγες λόγω ακραίων καιρικών φαινομένων, θα είναι πιο πολλοί από του πρόσφυγες λόγω πολέμων .

Η διαφορά με τους πολέμους είναι ότι οι εγκληματίες πολέμου, κάποτε μπορεί να κάτσουν σε κάποιο σκαμνί να λογοδοτήσουν και οι ιστορικοί του μέλλοντος να μπορούν να ερμηνεύουν το πως έφτασαν σε κάποιο πόλεμο και ποιοι είναι οι υπαίτειοι ,ενώ για τα ακραία καιρικά φαινόμενα, δεν θα μάθουμε ποτέ ποιες αποφάσεις μας οδήγησαν στις λάθος αποφάσεις των επεμβάσεων μας στην φύση που έχουν σαν αποτέλεσμα τις καταστροφές.

Με μεγάλη ανησυχία παρακολουθούμε αδύναμοι τις εξελίξεις.