Η Ζωή , κλάταρε στην ανηφόρα...ενώ άκουγε drap..

 

Χτες πέθαναν 2 μουσικοί. Ο ένας παγκόσμιος καλλιτέχνης ,εκτός των άλλων, δηλ ο Μίκης Θεοδωράκης, και ο άλλος της σκηνής drap , Mad clip.

    Είχε έρθει πριν λίγες μέρες στην πόλη και από ότι έμαθα, πλήθος από πιτσιρικαρία τον είχε εντοπίσει και είχε γίνει ο κακός χαμός. Τον είχα ακούσει σε μια συνέντευξη και ήταν πολύ συμπαθητικός, καλό παιδί, απλά, παιδί. Δηλαδή, σαν να μην ήθελε να μεγαλώσει και να κρατήσει όσο μπορούσε την νεανική τρέλα.

Για να είμαστε ειλικρινείς , αν είσαι εσύ που διαβάζεις κάποιας ηλικίας άντα και πάνω, θυμάσαι να άκουγες Θεοδωράκη στην πρώημη εφηβεία σου? Τι να πω με όσους κατηγορούν τα παιδάκια..Το θέμα είναι ότι οι στίχοι δεν είναι ότι καλύτερο για να βάλει το κάθε πιτσιρίκι στο μυαλό του κάτι που θα του κάνει καλό, και το πιο στενάχωρο σε αυτήν την μουσική και τους στίχους, είναι ο μσογυνισμός τους.

Αυτό είναι αδικαιολόγητο από όπου και απ΄όπως και να το δεις.

Η κοινωνία πάει πίσω? Τόσο γρήγορα, τόσο εύκολα? Κλάταρε στην ανηφόρα και αντί να σταματήσει να πάρει μια ανάσα, άρχισε τον κατήφορο?

Μόλις διάβασα ότι στο Τέξας ψηφίστηκε νόμος εναντίον των αμβλώσεων..Μάλιστα.. Αλληλούια!

Παρόλα αυτά, ο Μίκης πέθανε πλήρης ημερών επομένως δεν υπάρχει στενοχώρια, ενώ το παλικάρι ήταν μόνο 35 χρονών..Τι κρίμα.. Προσέξτε παιδιά και μεγάλοι, μια ζωή την έχουμε, ας μην την πετάξουμε σαν σφεντόνα πάνω στα δέντρα, ούτε σαν νερό, πάνω στην άσφλατο..