Ο Παύλος και ο Gordon επισκέπτονται τον Λάμπρο. -Κάτι σαν παραμύθι-

 

Ο Παύλος και ο Gordon επισκέπτονται τον Λάμπρο.

 

Ο Παύλος ο παπαγάλος άρχισε να απλώνει τα φτερά του και το κλουβί του γέμισε χρώματα και πούπουλα. «Θέλω διακοπές» άρχισε να φωνάζει με την τσιριχτή του φωνή ξανά και ξανά. « Θέλω διακοπές – ζέστη- Λάμπρος» άρχισε να σχηματίζει την πρόταση και από την προσπάθεια του το κεφάλι του πήγαινε μπρος πίσω και βαθιά μέσα στο πουπουλένια στέρνο.. Η νεαρή κυρία με το μαλτίζ αγκαλιά άρχισε να γελά ενώ η Μπιζού, -το μικρό μαλτεζάκι- άρχισε να τρέμει από το φόβο του. «Σιωπή Παύλο! Τρομάζεις την Μπιζού!» τον μάλωσε η Μαρία « Θα τα πούμε μετά!»

Ο Παύλος ησύχασε και κάρφωσε τα μάτια του πάνω στην Μπιζού γιατί τώρα που έλειπε ο Λάμπρος δεν είχε ποιον να πειράζει όλη την ώρα και η Μαρία τον είχε απειλήσει ότι θα τον δώσει σε μια κυρία που μένει σε διαμέρισμα και ποτέ ξανά δεν θα τον άφηνε ελεύθερο να πετάει στην εξοχή που του άρεσε τόσο πολύ.

Δεν είχε προλάβει να κλείσει η πόρτα για την διακοπή του μεσημεριού και ο Παύλος άρχισε να φωνάζει πάλι «Ήρθε το μετά- ήρθε το μετά!»  Η Μαρία γέλασε και του άνοιξε την πόρτα. «Λοιπόν Παύλο! Θέλεις να πάμε στον Λάμπρο? Να δεις τι κάνει? Να κάνεις και συ τις διακοπές σου?» Τον ρώτησε η Μαρία και ο Παύλος άρχισε να κάνει μεγάλους κύκλους και να κρώζει «Ναι! Ναι!! Και Gordon!”

“Τι?» ρώτησε έκπληκτη η Μαρία. «Θέλεις να πάρουμε μαζί τον Gordon?” « Δεν είμαστε καλά!» μονολόγησε  και σταυροκοπήθηκε γιατί η εξυπνάδα του Παύλου άρχισε να ξεφεύγει από τα αποτελέσματα που είχε διαβάσει και η ικανότητα του για συνεννόηση εξελισσόταν πολύ γρήγορα. Τόσο γρήγορα που μερικές φορές είχε σκεφτεί να επικοινωνήσει με το ειδικό κέντρο στο πανεπιστήμιου Ντιούκ που ασχολείται με την γνωστική ικανότητα των παπαγάλων. Η Μαρία όπως και η Σοφία, - η μαμά του Gordon φυσικά δεν θα μπορούσαν ποτέ να καταλάβουν ακριβώς σε πιο βαθμό μπορούσε να επικοινωνήσει η Λάμπρος με τον Gordon, αλλά η Μαρία σκέφτηκε ότι ο Παύλος θα ήξερε κάτι περισσότερο, οπότε έστειλε ένα μήνυμα στο messenger ότι το απόγευμα θα πήγαιναν επίσκεψη στον Λάμπρο μαζί με τον Παύλο και ο Gordon ήταν καλεσμένος να παίξει μαζί του.

«Με μεγάλη μας χαρά!» ήρθε γρήγορα η απάντηση και το ραντεβού κανονίστηκε αμέσως. «Εντάξει Παύλο! Θα έρθει και ο Gordon!” ενημέρωσε τον Παύλο η Μαρία και εκείνος ανοιγόκλεισε τα φτερά του πολλές φορές χαρούμενος.

Η μεγάλη ζέστη του μεσημεριού είχε υποχωρήσει και ο Gordon  περίμενε στον δρόμο χαρούμενος για την βόλτα. Χαμογελούσε μέχρι τα αυτιά και η γλώσσα του κρεμόταν έξω  κάνοντας την φατσούλα του τόσο αστεία που η μαμά του δεν μπορούσε να σταματήσει να τον κοιτά και να γελά.

«Αχ τυχερούλη! Πάμε μια βολτίτσα να δεις και τον φίλο σου τον Λάμπρο το γουρούνι! Το θυμάσαι?» «Το θυμάμαι –το θυμάμαι-αλλά πώς να στο πω!- σκέφτηκε ο Gordon  άρχισε να τρέμει από προσμονή και χαρά.

Εκείνη την ώρα φάνηκε το φορτηγάκι της Μαρίας και μπήκαν μέσα στην δροσιά του air condition και στην μυρωδιά του Παύλου που έκανε τον Gordon  να γαυγίσει λίγο μέχρι να καταλάβει ακριβώς ποιο πουλί είναι. «Gordon Gordon!”» άρχισε τις χαρούμενες φωνές ο Παύλος και οι άνθρωποι τους γέλασαν με την συνεννόηση τους.

Ο δρόμος για το βουνό ήταν γεμάτος κίτρινα χόρτα ,πράσινα σκονισμένα δέντρα, χωμάτινες πλαγιές και παρατημένα βουνά από πέτρες, μέχρι που ανέβηκαν αρκετά και εκεί τα δέντρα πύκνωσαν, τα πλατάνια στις ρεματιές πλήθυναν, η βλάστηση έγινε πιο πλούσια και τα διάφορα ήδη φυτών, θάμνων, δέντρων και βοτάνων, έκαναν όμορφους κήπους που έκλειναν στην αγκαλιά τους πουλιά που κελαιδούσαν  και μικρά ζώα που δύσκολα κάποιος κατάφερνε να δει. Εδώ και εκεί, σε μικρούς κάμπους έβλεπαν αμπέλια και ελιές, ένα άλογο έσερνε αργά ένα άροτρο και κάποιοι βοσκοί οδηγούσαν τα κοπάδια τους πίσω στο μαντρί τους.

Ο Παύλος έκανε κούνια με το αυτοκίνητο να αναπηδά στις λακκούβες, ενώ ο Gordon είχε βγάλει το κεφάλι έξω από το παράθυρο και ρουφούσε αχόρταγα τις μυρωδιές που ερχόντουσαν κατά κύματα, κατ ευθείαν πάνω στην μύτη του.

Μετά από μια περίπου ώρα έφτασαν σε μια καταπράσινη πλαγιά κατάφυτη από ένα μικρό δάσος από πλατάνια και το νερό που έτρεχε στις ρεματιές που διέσχιζαν  το μικρό δάσος έφτανε στα αυτιά τους σαν τραγούδι.

Το αυτοκίνητο σταμάτησε και ο Παύλος ελεύθερος άρχισε να πετά όλο και πιο ψηλά απλώνοντας τα φτερά του με τα χρώματα τα λάμπουν στον απογευματινό ήλιο. Ο Gordon, πετάχτηκε έξω και άρχισε να τρέχει αλαφιασμένος από εδώ και από εκεί μυρίζοντας τις ρίζες των δέντρων και ακολουθώντας με την μυρωδιά, το μονοπάτι που τους οδήγησε σε μια μικρή φάρμα και πίσω από έναν φράχτη είδαν καμιά δεκαριά μαύρα γουρούνια να πλατσουρίζουν ευτυχισμένα μέσα σε έναν τεράστιο νερόλακκο κάτω από την σκιά ενός τεράστιου πλάτανου. Ο Gordon, άρχισε να γαυγίζει προς τα ζώα και εκείνα αναστατωμένα βγήκαν από τον νερόλακκο και έτρεξαν προς το υπόστεγο που είχαν για σπίτι τους, εκτός από ένα.  Μα φυσικά ήταν ο Λάμπρος που πλησίασε τον φράχτη και σφήνωσε την μουσούδα του ανάμεσα στα ξύλα για να μυρίσει τον Gordon.

“Πόσο χαρούμενος είμαι που ήρθες!! Έλα να παίξουμε μαζί με το νερό!» προσκάλεσε ο Λάμπρος τον Gordon και η Μαρία άνοιξε τον πόρτα και τότε άρχισε ένα πάρτι με λασπόλουτρο όπου ο Λάμπρος και ο Gordon, κυλιόντουσαν και έκαναν τούμπες, έπαιζαν κυνηγητό και έβγαζαν χαρούμενες φωνές ενώ ο Παύλος έκανε βόλτες πάνω από το κεφάλι τους και μερικές στιγμές ξεκουραζόταν πάνω στο πιο κοντινό κλαδί.

Η Μαρία και η Σοφία, παρατηρούσαν τα ζώα που έπαιζαν σαν μικρά παιδιά και ήταν σαν αποκάλυψη για τις δυνατότητες των ζώων από την μια, αλλά και την παραδοχή για του πόσα λίγα πράγματα ξέρουμε για τα ζώα από την άλλη. Μετά από λίγη ώρα, άφησαν τα παιχνίδια και πλησίασαν κοντά τους. Έχωσαν τις μουσούδες τους μέσα στα χέρια τους και ήταν τόσο φανερό ότι ο Λάμπρος αγαπούσε την Μαρία τόσο πολύ που αμέσως και χωρίς να του το ζητήσει, άρχισε να εκτελεί όλες τις εντολές που του είχε μάθει με την σειρά. Ήταν σαν να της έλεγε, «Κοίτα μαμά, όλα τα θυμάμαι!» Η Μαρία χάιδεψε με αγάπη άλλη μια φορά το κεφάλι του Λάμπρου και οδήγησε την παρέα στο κοντινό ρέμα όπου εκεί  ο Λάμπρος και ο Gordon ξεπλύθηκαν και τίναξαν τα νερά στις γύρω φτέρες. Τα άλλα γουρούνια παρακολουθούσαν από μακριά με περιέργεια αυτήν την παράξενη παρέα με το μαύρο γουρούνι, το άσπρο Golden Retriever με λίγο Labrador, και τον πολύχρωμο παπαγάλο. Τόσο διαφορετικοί αλλά και τόσο αγαπημένοι.  Οι αντιδράσεις τους ήταν πολύ διαφορετικές. Άλλα ήθελαν να πάρουν μέρος στα παιχνίδια τους,  και άλλα πάλι απλά παρακολουθούσαν τα παιχνίδια των ζώων και τις αντιδράσεις των ανθρώπων.

 Ο αρχηγός τους, όπως φάνηκε από τις κινήσεις του, απομακρύνθηκε στην πιο μακρινή γωνιά και γύρω του μαζεύτηκαν τα περισσότερα από την αγέλη και ήταν σαν να περίμεναν ένα σινιάλο για το τι να κάνουν. Λίγα πλησίασαν όσο μπορούσαν σε απόσταση ασφαλείας και παρακολουθούσαν τον Λάμπρο και τον Gordon, που γύριζαν χαρούμενοι από το απογευματινό τους μπάνιο. «Να παίξουμε και εμείς μαζί σας?» ρώτησε τελικά ένα αφού μάζεψε όλο του το γουρουνίσιο θάρρος. «Ναι ναι ναι, « γρύλισε ο Gordon και ο Λάμπρος μετέφρασε, « Ναι, ναι ναι!» « Μας καταλαβαίνει τι λέμε και προσέξτε τι θα πείτε γιατί είναι φίλος μου!» «Είναι τόσο άσπρος!» είπαν και τα τρία γουρουνάκια που είχαν τολμήσει να ξεφύγουν από το βλέμμα του αρχηγού και της ομήγυρης.

Και έτσι άρχισε ένας καινούργιους κύκλος παιχνιδιού ανάμεσα στους κορμούς των δέντρων με εξερευνήσεις στις εσοχές των βράχων και κυνηγητά στις απότομες πλαγιές.

Η ώρα είχε πια περάσει και η ζέστη έβαψε κόκκινο τον ήλιο που άρχισε σιγά σιγά να δύει πίσω από την μια μετά την άλλη κορυφογραμμή ενώ ο αχνός κύκλος του φεγγαριού άρχιζε τον δικό του κύκλο στον ουρανό.

Ο Λάμπρος αποχαιρέτησε την Μαρία και τους φίλους του και ικανοποιημένος αποτραβήχτηκε στην γωνιά του . Κοιμήθηκε γρήγορα και ονειρεύτηκε ένα γουρουνίσιο όνειρο γεμάτο χρώματα από τα φτερά του Παύλου και πολλά λασπόλουτρα με τους φίλους του. Ο Παύλος πέρασε την διαδρομή κοιμισμένος πάνω στην κούνια του ενώ ο Gordon, είχε κουλουριαστεί και κάπου κάπου ανασήκωνε τα αυτιά του σε κάποιο θόρυβο που ερχόταν από το ανοιχτό παράθυρο.

Όταν το αυτοκίνητο σταμάτησε ο Gordon  έγλυψε το χέρι της Μαρίας ευχαριστώντας την για την βόλτα και γαύγισε στον Παύλο καληνύχτα. Καληνύχτα είπαν και οι άνθρωποι δίνοντας την υπόσχεση να ξανακάνουν την επίσκεψη στον Λάμπρο, όσο το δυνατόν πιο γρήγορα.

Συνεχίζεται….