18 Μαρτίου 2022

 

Ο φόβος έχει απλώσει τις φτερούγες του σαν ένα τεράστιο όρνιο πάνω από την Ευρώπη.

Ο πόλεμος στην Ουκρανία, η συνεχιζόμενη ρητορική έντασης και αλληλοκατηγοριών και η επικείμενη επισιτιστική κρίση, έχει τρομοκρατίσει τους ανθρώπους παντού.

Μπορεί να λένε μερικοί για το τι έχει γίνει τα τελευταία χρόνια σε άλλα μέρη του κόσμου, όπως, Ιράκ, Αφγανιστάν, Ιεμένη κλπ, αλλά η αλήθεια είναι ότι τελικά και εκ του αποτελέσματος, οι άνθρωποι αισθάνονται δικούς τους ανθρώπους όσους μοιράζονται τις ίδιες αντιλήψεις, τον ίδιο τρόπο ζωής η την ίδια θρησκεία ,η κοσμοθεωρία.

Έτσι είναι η ανθρώπινη φύση και έτσι αποδεικνύεται στην καθημερινή ζωή.

Πολλοί άνθρωποι στις χώρες κυρίως δίπλα στην Ουκρανία έχουν ήδη αρχίσει να μαζεύουν τρόφιμα μακράς διάρκειας και άλλα εφόδια για να ανταπεξέλθουν σε περίπτωση πολέμου η άλλης ανάγκης που θα έχει σαν αποτέλεσμα ο πόλεμος που δεν φαίνεται να τελειώνει σύντομα.

Εμείς εδώ, τα έχουμε βάψει μαύρα γιατί καταστρέψαμε την παραγωγή τροφίμων και κυρίως σιταριού. Ανοίξαμε άρον άρον τις λιγνητικές μονάδες μετά τις τρομερές αυξήσεις στις τιμές του ρεύματος και του φυσικού αερίου αλλά και πάλι η ακρίβεια μας έχει ρουφήξει πίσω μια δεκαετία τουλάχιστον.

Το κάθε αύριο που ελπίζαμε ότι θα ήταν καλύτερο, είναι όλο και χειρότερο από ότι θα μπορούσαμε ποτέ να φανταστούμε αφού την κρίση την ακολούθησε η επιδημία και την επιδημία που δεν έχει καν τελειώσει, ο πόλεμος και η ενεργειακή κρίση.

Άλλαλοι μεταξύ λεόντων, σκεπτόμενοι μεταξύ παραφρονούντων, ευαίσθητοι μεταξύ ανάλγητων κυβερνόντων τον κόσμο.

Ο κόσμος μοιράζεται και πάλι, τα όπλα μιλάνε και οι συμμορίες των ναρκεμπόρων του Μεξικού δεν έχουν να ζηλέψουν τίποτα από τους ιδιωτικούς στρατούς που είναι το μακρύ χέρι όσων κυβερνήσεων δεν τολμούν να χρησιμοποιήσουν τον τακτικό τους στρατό σε ανίερες αποστολές.

Που θα καταλήξει όλη αυτή η κατάσταση?

Πως θα μας βρει το αύριο?

Πριν μερικά χρόνια είχαμε την αυταπάτη ότι με την μόρφωση, με την επικοινωνία και την παγκόσμια δικτύωση, οι άνθρωποι θα ερχόντουσαν πιο κοντά. Θα υπήρχε μια γέφυρα επικοινωνίας, όπως έλεγαν.

Τίποτα από αυτά δεν έγινε. Μια πολυφωνία που μετατράπηκε σε κακοφωνία. Μια ασυδωσία και πληρωμένη κατευθυνόμενη ενημέρωση, μια παραγωγή, βιομηχανική σχεδόν, προπαγάνδας από επισήμους και ανοησίας από τους καθημερινούς ανθρώπους έχει δημιουργήσει ένα πνευματικό βάλτο που βουλιάζει ο κόσμος . 

Ο καιρός είναι σαν να μας κάνει καψόνια  με μια θερμοκρασία κάτω από 10 βαθμούς και με πρόγνωση ακόμα και για χιόνια μέσα στο Σαββατοκύριακο. Θα φύγει η Άνοιξη και από κεί που τρέμουμε για το κόστος της θέρμανσης θα πανικοβληθούμε για το κόστος της ενέργειας των air conditions.

Με νωπές τις μνήμες από τις φωτιές του περασμένου καλοκαιριού και τους καύσωνες, η ιδέα του καλοκαιριού δεν μοιάζει πια τόσο όμορφη.

Προς το παρόν ελπίζουμε να έχει καλό καιρό το Πάσχα.. Οι μακροπρόθεσμοι προγραμματισμοί δεν έχουν πια νόημα.