Στις αρχές της κρίσης του 2008 και άρχισε να μας επιρρεάζει το 2010 και μετά, ζούσαμε με το φόβο για κοινωνικές αναταραχές, για την αλλαγή των προτεραιοτήτων, για την μεγάλη στροφή στο τι έχει σημασία και πως να προσαρμοστούμε στις νέες συνθήκες , στο πως να αντιμετωπίσουμε την φρίκη των αυτόχειρων λόγω απελπησίας και το πως να καταλάβουμε τις δύσκολες κουβέντες για τα οικονομικά μοντέλα που δοκιμάζονταν πάνω μας.
Πολιτικές αναταραχές, κοινωνικές αντιδράσεις, μαζικές συγκρούσεις, εθνικές ταπεινώσεις και εισροές μεταναστών, άλλαξαν την ζωή μας , την σκέψη και την ψυχολογία μας . Τα είπαμε όλα, τα κάναμε όλα , τα συνηθίσαμε όλα και αγωνιστήκαμε για όλα μέχρι που επιτέλους αρχίσαμε να ελπίζουμε ξανά.
Και εκεί που αρχίσαμε να ελπίζουμε ότι θα μπορούσαμε να δούμε πάλι τις δουλειές μας να παίρνουν μπρος, τα όνειρα μας να αρχίσουν να φυτρώνουν σαν το πρώτο χορτάρι της Άνοιξης, άρχισαν να έρχονται τα πρώτα νέα για μια νέα αρρώστια από την Κίνα.
Σαν από ταινία επιστημονικής φαντασίας βλέπαμε στις ειδήσεις για ολόκληρες πόλεις σε καραντίνα και σιγά σιγά μας έμπαινε στο μυαλό ότι θα ερχόταν και η σειρά μας. Και πράγματι ήρθε με την πρώτη καραντίνα τον Μάρτη του 2020.
"Θα κλείσουμε για δυο βδομάδες" μας είπαν και τρέξαμε στο σούπερ μάρκετ γιατί βλέπαμε ότι πάλι το αίσθημα της ασφάλειας έπρεπε να περιοριστεί σε 2 γεμάτα ντολάπια με ρύζι και αλεύρι, μακαρόνια και μερικά παραπανίσια κουτιά σάλτσα ντομάτα. Το χαρτί υγείας εξαφανίστηκε παγκοσμίως σαν το πρώτο είδος που θεώρησαν οι πολίτες του κόσμου ότι έπρεπε να έχουν σε μεγάλες ποσότητες και αυτό ήταν το πρώτο από τα πολλά δείγματα ότι η ψυχολογία του πλήθους είχε αρχίσει να προχωρά σε πολύ επικίνδυνα για την ψυχική υγεία μονοπάτια.
Από τότε μέχρι και σήμερα η κουβέντα για τον ιό και τις μεταλλάξεις του πιάνουν το 90 % των συζητήσεων στα μέσα ενημέρωσης και στις συζητήσεις μεταξύ μας. Στο τέλος της πρώτης περιόδου με τις μεγάλες θυσίες και τον απόλυτο εγκλεισμό, η ελπίδα για την εύρεση του εμβολίου δεν άφηνε την ελπίδα να χαθεί, άλλωστε η αισιοδοξία που είχε ακολουθήσει το τέλος της κρίσης, είχε ακόμη αρκετή δυναμική.
Δυστυχώς αυτή η αισιοδοξία εξανεμίστηκε όσο οι μεταλλάξεις έτρωγαν τα γράμματα της αλφαβήτας το ένα μετά το άλλο. Α,Β,Γ,Δ., Ε, Ο. Κάθε μια και ένα άλλο κύμα που έπρεπε να αντιμετωπίσουμε και σε κάθε κύμα η αντίδραση και ο σκεπτικισμός μεγάλωναν τόσο που δημιούργησαν ένα μεγάλο κοινωνικό ρήγμα με απρόβλεπτες ακόμα επιπτώσεις στην κοινωνία.
Στα δέκα χρόνια της κρίσης περάσαμε πολλά, δεν συγκρίνονται όμως με την παράνοια που συνοδεύει τις μεταλλάξεις του ιού.
Η ανασφάλεια ο φόβος, ο συμπαγής τρόμος που συνοδεύει κάθε φορά τους θανάτους και τον οικονομικό μας στραγγαλισμό είναι ένα κοκτέιλ με το φυτίλι αναμμένο και εμείς απλά παρακολουθούμε εκστασιασμένοι και σαστισμένοι την φωτιά να καταπίνει το φυτίλι να μικραίνει και να μικραίνει όλο και πιο πολύ.
Οι ψυχολόγοι και οι ψυχίατροι πιστοποιούν την τρομερή αύξηση της κατάθλιψης και του θυμού στον πληθυσμό. Αναφέρουν ότι το αίσθημα της μοναξιάς είναι πια κοινωνικό φαινόμενο και όχι περιστασικά συμπτώματα σε ορισμένους ανθρώπους η σε συγκεκριμένες ομάδες.
Αν προσθέσουμε σε όλα αυτά την εύθραυστη κατάσταση της εθνικής οικονομίας και της συνεχιζόμενης απειλής της Τουρκίας, τότε η ευχή για Καλή χρονιά, μάλλον μοιάζει με ειρωνία ..
Το " καλή" με τα σημερινά δεδομένα θα είναι να διατηρήσουμε το επίπεδο της υγείας που έχουμε, όσο το έχουμε, να έχουμε δουλειά και να μπορούμε να πάμε σε αυτήν, και φυσικά να μπορούμε να κρατήσουμε την ψυχική και πνευματική ισορροπία μας όσο αντέχουμε.
Έχουμε καλλιεργήσει αρκετά την υποκριτική μας ικανότητα στο να ξεγελάμε τον εαυτό μας και τους άλλους ότι όλα είναι κανονικά σε αυτή την νέα κανονικότητα, και απλά, ελπίζουμε να αντέξουμε μέχρι να γίνει και αυτή η αρρώστια, μια κανονική γρίπη.
Θα μπορούσαμε να προσθέσουμε στο βάρος της ψυχολογίας μας τα ακραία φαινόμενα της κλιματικής αλλαγής που κτυπούν ξαφνικά και αλύπητα δημιουργώντας ακόμα περισσότερους ξεριζωμένους, απελπησμένους η απλά , φοβισμένους ανθρώπους. Είμαστε πολύ λίγοι μπροστά στις δυνάμεις της φύσης που τόσο αυτάρεσκα πιστεύουμε ότι μπορούμε να ελέγξουμε, όσο για τις δικαιολογίες μας, ακούγονται κούφιες ακόμα και σε εμάς.
Αυτά που πρέπει να κάνουμε λοιπόν το 2022 είναι πολύπλευρα. Πρώτα να βγούμε ζωντανοί και υγιείς, δεύτερον να κρατήσουμε την λογική μας και να μην διαλυθεί η κοινωνική συνοχή, τρίτον να αναρθώσουμε την οικονομία μας, τέταρτον να επωλουθούν οι πληγές από τα καιρικά φαινόμενα που πέρασαν το 2021 και να ετοιμαστούμε για το 22, όπως και να προνοήσουμε για το πως θα αντιμετωπίσουμε την μεγάλη ενεργειακή κρίση που έρχεται. Όλα αυτά, σε προσωπικό και τοπικό επίπεδο και μετά εθνικό και ακόμα περισσότερο παγκόσμιο.
Λοιπόν, τι εννούμε καλή χρονιά, εξαρτάται τόσο πολύ από το τι ζούμε την συγκεκριμένη χρονιά και καλή χρονιά θα είναι αν μπορέσουμε να κάνουμε κάτι για όλα αυτά και να μπορούμε να το πούμε τέτοια μέρα σε ένα χρόνο.
Μια μεγάλη αλλαγή που προσωπικά χαίρομαι πολύ, είναι η απεξάρτηση από το πλαστικό μιας χρήσης, για αυτό χρεώνουν ήδη από σήμερα 5 λεπτά για το πλαστικό καπάκι και 5 λεπτά για το πλαστικό ποτήρι. Να παίρνουμε από το σπίτι το δικό μας να μας βάζουν τον καφέ! Ας κάνουμε κάτι απλό για τον πλανήτη.. Μια νέα συνήθεια ..όπως πολύ παλιά..
Αυτά λοιπόν και ΚΑΛΗ ΧΡΟΝΙΑ.
Ένα δείγμα της παράνοιας που σηματοδοτεί τις μέρες μας και το πως μεγάλο μέρος της εκκλησίας έχει καταντήσει σχηματικό γυρνώντας στον σκοτεινό μεσαίωνα και ακόμα πιο πίσω.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Please, tell me something! It would be of a great help!