Τέλος εποχής στην εποχή των εμβολίων...

 Χτες έκλεισα το  για 13 χρόνια, από τον Δεκέμβρη του 2008, blog μου.

Εδώ και πολύ καιρό και κατά καιρούς για πάρα πολύ καιρό με βάραινε και με διάφορα που γινόντουσαν πιεζόμουν πάρα πολύ. Όλοι ήξεραν πότε έπρεπε να γράψω, πως να το γράψω, το γιατί να γράφω το ένα η το άλλο, και κατά καιρούς με φόρτωναν τύψεις και ευθύνες για τις δουλειές, τα λόγια του κόσμου, τις εξελήξεις κλπ.

Όμως δεν είναι έτσι τα πράγματα.

Ο κάθε ένας που γράφει και ασχολείται με κάτι και το κάνει χωρίς να πληρώνεται, το κάνει για να εκφράσει αυτό που σκέφτεται την ώρα που το σκέφτεται. Το γράψιμο βοηθά να αναλύσεις στο μυαλό σου τις πληροφορίες, να ανοίξει μια δίοδος στα συναισθήματα, να εκτονωθούν οι πιέσεις της καθημερινότητας που δημιουργούντε από την παράλογη μας επικαιρότητα και να καταγραφεί αυτό που συμβαίνει και έχει κάποια ουσία την κάθε παρούσα στιγμή. Το να γράφεις διαφορετικά για την επικαιρότητα είναι απλώς άκαιρο και σε μεγάλο βαθμό, άσκοπο.

Τέλος πάντων, τώρα πάνε αυτά, και το Sofiascomments, θα είναι μια ανάμνηση στους λιγοστούς αναγνώστες που το είχαν για παρέα.

Δεν μου αρέσει η καθημερινότητα όπως εξελλίσσεται. Μπορεί να ήταν πάντα έτσι αλλά τώρα με τόσα που ξέρω για το πως γίνονται τα πράγματα , εκτός από αηδία με πιάνει και θυμός όπως και πολλά άλλα αρνητικά συναισθήματα που δεν θα βοηθούσε κανέναν να αισθανθεί καλύτερα η γενικότερα θα είχε κάποιο θετικό αντίκτυπο εκτός από το να γίνω πάλι η γραφική της παρέας.

Ο Μιθριδάτης τα είπε τέλεια και δεν έχω να συμπληρώσω το παραμικρό. Όλη αυτή η τρέλα με τον ιό, τα εμβόλια και τις ειδήσεις μας οδηγούν στην παράνοια. Τώρα λένε ότι ξέφυγε από εργαστήρι στην Χιουγάν..Το ξέρουμε, το λέγαμε για μήνες και τώρα το παραδέχονται. Τόσοι φόνοι δηλ με τον ιό, θύματα βιολογικού πολέμου και κανείς υπεύθυνος, καμιά αποζημείωση- ούτε ηθική-ούτε οικονομική. Ένα παγκόσμιο έγκλημα , και λοιπόν?

Τα εμβόλια  της Άστρα Τζένεκα φέρνουν όλο και περισσότερα περιστατικά θρόμβωσης, θανάτους και τόσα άλλα. Και λοιπόν? Απλά ψάχνουν να βρουν μια φόρμουλα να παραμείνει η αναλογία φτωχών και πλούσιων  η ίδια και να συνεχίζεται η μηχανή της παραγωγής.

Ξανά λοιπόν στην ξεχασμένη αυτή γωνιά να γράφω το τι μου συμβαίνει μακριά από τα αδιάκριτα βλέμματα των κριτών μου.